สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1186

ทั้งสามคนตอบรับและค่อยๆ เดินออกไป

ถึงอย่างไรอินชิงเสวียนก็เป็นคนนอก ธุระกงการของผู้อื่นนั้น นางย่อมไม่สะดวกพูดมากอยู่แล้ว

แต่สำหรับคำพูดของฉุยอวี้นั้น นางกลับไม่รู้สึกแปลกใจมากนัก

ที่ฉุยอวี้สามารถดำรงในตำแหน่งเจ้าสำนักเซียวเหยาได้นั้น สิ่งที่ต้องพึ่งพาไม่แค่ความงามอย่าง่ายๆ เช่นนั้น สำหรับการรับมือกับสำนักชั่วร้ายเหล่านั้น หากไม่โหดเหี้ยมมากพอ เกรงว่าแม้แต่ศิษย์ในสำนักก็ไม่อาจทำให้หวาดกลัวได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่นเลย

เหมยชิงเกอถอนหายใจเบาๆ

“ชิงเสวียน เจ้าจะหัวเราะเยาะข้าไหม”

อินชิงเสวียนยิ้มบางๆ

“มีอะไรให้หัวเราะ คนที่ให้ความรัก ก็มักจะได้รับความรักตอบแทน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้อาวุโสเหมยที่เป็นคนโดดเด่นขนาดนี้”

เมื่อได้ยินคำชมของลูกสาว ดวงตาของ เหมยชิงเกอก็เป็นประกายสว่างขึ้นทันที

“เจ้า...คิดอย่างนั้นจริงๆ หรือ”

“แน่นอนเจ้าค่ะ”

“ขอบคุณนะชิงเสวียน แต่ข้าไม่ดีพอ ไม่สามารถปกป้องคนที่ข้ารักที่สุดได้”

เหมยชิงเกอก้มศีรษะลง

ในขณะนี้ ดูเหมือนว่านางจะถอดชุดเกราะที่มีหนามออก ร่างกายก็เปล่งแสงอันนุ่มนวลของมารดาออกมา

อินชิงเสวียนรู้ว่านางกำลังพูดถึงใคร แต่ไม่ง่ายเลยที่จะตอบ ถ้านางพูดมากเกินไป สิ่งที่บอบบางเหมือนกระดาษติดหน้าต่างนี้ก็จะแตกขาด

สองแม่ลูกพูดไม่ออกกันอยู่พักหนึ่ง

นอกห้องหิน ฉุย เฟิง และฮั่วทั้งสามคนเดินเคียงกันออกไป

จู่ๆ เฟิงเอ้อร์เหนียงก็เอ่ยถามขึ้น “วันนั้นที่ไปอิ๋นเฉิงกับชิงเสวียน นางบอกอย่างชัดเจนว่าศิษย์พี่รองฉียังมีชีวิตอยู่ ตอนที่ศิษย์พี่ใหญ่ถาม ทำไมเจ้าไม่บอกความจริง”

ฉุยอวี้กล่าวเบาๆ “ชิงเสวียน ไม่เคยพบกับศิษย์พี่รองฉีมาก่อน แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำ จะตัดสินได้อย่างไรว่านางคือฉีอวิ๋นจื่อตัวจริง แม้ว่านางจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ความเกลียดชังระหว่างศิษย์พี่ใหญ่และเฮ่อยวนจะสามารถแก้ไขได้งั้นหรือ เช่นนี้แล้ว จะบอกหรือไม่จะแตกต่างอะไรกัน”

เหตุผลที่ผิดเพี้ยนของฉุยอวี้ทำให้เฟิงเอ้อร์เหนียงพูดอะไรไม่ออก นางเถียงไม่ชนะฉุยอวี้อยู่แล้ว จึงไม่พูดอะไรอีก

ฮั่วเทียนเฉิงกลับมีสีหน้าประหลาดใจ

“อวิ๋นจื่อยังไม่ตาย นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

ครั้นแล้วเฟิงเอ้อร์เหนียงก็เล่าเรื่องในวันนั้นอีกครั้ง ฮั่วเทียนเฉิงยิ่งตกใจมากกว่าเดิม

“นางอยู่ที่อิ๋นเฉิงตลอดเลยจริงๆ หรือ”

“อาจจะเป็นเช่นนั้น?”

เฟิงเอ้อร์เหนียงไม่กล้าที่จะยืนยันนัก

ฮั่วเทียนเฉิงถามอีกครั้ง “ในเมื่อนางไม่มีความสามารถในการฆ่าเฮ่อยวน ทำไมนางถึงยังอยู่ที่อิ๋นเฉิง”

เฟิงเอ้อร์เหนียงพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ข้าจะรู้ได้อย่างไร หากท่านต้องการทราบ ก็ไปหาคนที่อิ๋นเฉิงดูสิ”

ฮั่วเทียนเฉิงรีบไล่ตามไป

“ข้าแค่รู้สึกแปลกในเฉยๆ ไม่ได้มีเจตนาอื่นใด”

เฟิงเอ้อร์เหนียงเร่งฝีเท้าขึ้น

“ข้าแค่อยู่ในอารมณ์สับสน ไม่ได้มีเจตนาอื่นใดเช่นกัน”

ฉุยอวี้แค่นเสียงหึเบาๆ ในขณะที่มองตามร่างทั้งสองเดินเคียงกันไป

ทุกคนในโลกหมกมุ่นอยู่กับความรักระหว่างชายหญิง แท้จริงแล้วคนอื่นก็แค่คนธรรมดาสามัญน่าเบื่อหน่าย มีเพียงแค่นางเท่านั้นที่มีมิตรภาพต่อศิษย์พี่ใหญ่จริงๆ

ถึงนางจะเคยมอบกายให้กับผู้ชายคนหนึ่ง แต่ก็เป็นเพียงการแลกเปลี่ยนที่มีค่าเท่ากัน ในสายตาของฉุยอวี้ ผู้ชายทุกคนในโลกนี้ต่างก็เป็นขยะ เมื่อมองดูทั้งโลก ไม่มีผู้ชายคนใดเข้าตาของนางเลย...

นางไม่เคยคิดจริงจังเลยว่าตัวเองด้อยกว่าผู้ชายเหล่านั้น เมื่อหลายปีก่อน นางล้มเหลวในการปกป้องศิษย์พี่ใหญ่ คราวนี้ นางต้องปกป้องความปลอดภัยของนางอย่างรอบคอบ

ไม่ว่าจะใช้วิธีการใดก็ตาม นางจะต้องช่วยนางรักษาตำแหน่งเจ้าตำหนัก หากใครไม่ยินยอม ต้องถูกฆ่าไม่เว้น!

ขณะที่ฉุยอวี้กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เหมยชิงเกอก็ลุกขึ้นจากถังน้ำแล้ว

“ข้ายังต้องไปที่ห้องโถงด้านหน้า ต้องรบกวนให้ชิงเสวียนไปด้วยแล้ว”

“ผู้อาวุโสไม่ต้องเกรงใจ”