สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1185

“เจ้าตำหนักเหมย!”

อินชิงเสวียนรีบพุ่งไปข้างหน้า ปราดเข้าไปประคองเหมยชิงเกอ

ลิ่นเซียวยืนมองดูนางอยู่ที่เดิม

“นางเป็นเจ้าตำหนักจริงๆ หรือ”

อินชิงเสวียนพูดอย่างช่วยไม่ได้ “เป็นเรื่องจริง ท่านอาจารย์ไม่สนใจเรื่องทางโลก จึงไม่รู้ว่าวันนี้เป็นพิธีสืบทอดตำแหน่งเจ้าตำหนักคนใหม่ ผู้อาวุโสเหมยผู้นี้เป็นศิษย์ของเจ้าตำหนักคนเก่า”

ลิ่นเซียวร้องอ้อ และพูดว่า “ที่แท้ข้าก็ถูกคนบ้าหลอก ข้าจะไปทวงความยุติธรรมจากเขา”

ทันทีที่ร่างหายวับ เขาก็ไล่ตามหันเจิงหมิงไปแล้ว

เหมยชิงเกอคว้ามือของอินชิงเสวียนทันที พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ชิงเสวียนได้โปรดส่งข้ากลับไปที่พักของข้าด้วย ห้ามให้เหล่าศิษย์เห็นข้าเด็ดขาด”

ทันทีที่พูดจบ เย่จิ่งอวี้ก็อุ้มเสี่ยวหนานเฟิงตามมาถึงแล้ว

“เสวียนเอ๋อร์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”

อินชิงเสวียนหันกลับมาแล้วพูดว่า “ข้าสบายดี ผู้อาวุโสเหมยได้รับบาดเจ็บ เราไปส่งนางกลับก่อนเถอะ”

เมื่อเห็นมิตรภาพอันลึกซึ้งในแววตาของทั้งสองคน เหมยชิงเกอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

นี่คือลูกสาวของนาง ทำไมถึงต้องเสียนางไปให้ผู้ชายคนอื่น ลูกสาวของนางฉลาดหลักแหลมโดดเด่นมากขนาดนี้ ยังมีทักษะวรยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม ไม่จำเป็นต้องมีภาระอย่างเช่นพวกผู้ชายเลย

นิ้วที่จับอินชิงเสวียนบีบแน่นขึ้นเล็กน้อยในทันที

“เสื้อผ้าของข้าเปื้อนเลือด มีผู้ชายอยู่ด้วยเกรงว่าจะไม่สะดวกในการเปลี่ยนชุด...”

อินชิงเสวียนเหลือบมองคราบเลือดบนหน้าอกของเหมยชิงเกอ แล้วหันกลับมาพูดว่า “เช่นนั้น อาอวี้จะกลับไปรอข้าก่อน แล้วข้าจะตามกลับไป”

เย่จิ่งอวี้ไม่สามารถพูดอะไรได้มากนัก จึงพยักหน้าและกล่าวว่า “เสวียนเอ๋อร์ระวังด้วย หากตกอยู่ในอันตราย ให้ใช้ดอกไม้ไฟเป็นสัญญาณ”

“ได้ งั้นข้าไปล่ะ”

อินชิงเสวียนอุ้มเหมยชิงเกอขึ้นมา หลังจากนั้นผลุบๆ โผล่ๆ ไม่กี่ครั้ง นางก็มาถึงห้องหินที่เหมยชิงเกอพักอยู่

นางยกมือขึ้นแล้วหยิบเอาขวดน้ำพุวิญญาณออกมาจากมิติ

“ผู้อาวุโสเหมยเชิญใช้น้ำนี่ สิ่งนี้จะช่วยให้รักษาอาการบาดเจ็บของผู้อาวุโสได้”

“ขอบคุณชิงเสวียน”

เหมยชิงเกอจิบสองคำ แล้วพิงกำแพงหินอย่างอ่อนแรง

“ในปีนั้นข้าถูกคนไล่ล่า เวลานั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส ถูกลมแรงกัดกร่อนมานานหลายปี อาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นทั้งหลายพอนานวันเข้าก็กลายเป็นโรคเรื้อรัง แม้ว่าจะมีน้ำพุวิญญาณก็จะยากฟื้นตัวได้ทันที”

อินชิงเสวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย

เหมยชิงเกอพักอยู่ในมิติมานานกว่าสิบวัน แช่ตัวและดื่มน้ำพุวิญญาณตลอดทั้งวัน จะยังหลงเหลือโรคเรื้อรังได้อย่างไร

เหมยชิงเกอกล่าวเสริม “ชิงเสวียนได้โปรดอยู่ต่ออีกสองสามวัน จนกว่าข้าจะหายจากอาการบาดเจ็บค่อยไป จะได้ไปส่งเจ้าดีๆ ตอบแทนที่ช่วยชีวิตข้าไว้”

เมื่อมองดูดวงตาแดงระเรื่อของเหมยชิงเกอ อินชิงเสวียนก็รู้สึกใจอ่อน ถึงอย่างไรนี่ก็คือมารดาผู้ให้กำเนิดของเจ้าของร่างเดิม นางอยู่ในอีกโลกหนึ่ง ช่วยดูแลคุณย่าของตัวเองอย่างดี หากตัวนางจากไปเช่นนี้ ก็คงไม่สมเหตุสมผล

เอาเถอะ ถึงอย่างไรตระกูลอินพ่อลูกก็ได้กลับเมืองหลวงแล้ว มีพวกเขาและจอมพลเฒ่ากวนอยู่ คงไม่น่าจะเกิดความสับสนวุ่นวายในเมืองหลวง งั้นก็ฝืนใจ ลองอยู่ต่ออีกสักหน่อยก็ได้

“ได้เจ้าค่ะ”

อินชิงเสวียนนำถังไม้ออกมาจากมิติ และเติมน้ำพุวิญญาณเข้าไปในถัง

“ผู้อาวุโสสามารถแช่ตัวในน้ำพุวิญญาณได้ ต้องได้ผลลัพธ์เกินคาดแน่นอน”

เหมยชิงเกอถามอย่างระมัดระวัง

“ชิงเสวียนจะอยู่ที่นี่กับข้าไหม”

“แน่นอน ข้าจะช่วยพยุงผู้อาวุโสเข้าไปเอง”

อินชิงเสวียนช่วยพยุงเหมยชิงเกอเข้าไปในถังน้ำ และนั่งรอบนม้านั่งหินด้านข้าง