สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1189

“ฉุยอวี้!”

เหมยชิงเกอประคองคนขึ้น ทว่าฉุยอวี้ได้หมดสติไปแล้ว เลือดไหลซึมออกมาจากมุมปาก

เหมยชิงเกอโคจรกำลังภายในอย่างรวดเร็ว วางฝ่ามือบนหลังของนาง พยายามรักษาอาการบาดเจ็บของฉุยอวี้ให้คงที่ แต่กลับถูกผลักออกไปด้วยกลิ่นอายที่ยุ่งเหยิงผิดปกติ

ใบหน้าของเหมยชิงเกอเปลี่ยนสีกะทันหัน

ฉุยอวี้ได้รับบาดเจ็บจากใครกัน

หรือว่านางได้เผชิญหน้ากับหันเจิงหมิงแล้ว?

นางตรวจสอบอีกครั้ง แล้วก็ปฏิเสธความคิดของตัวเอง

นี่ไม่ใช่กำลังภายในของตำหนักเทพ

นางวางฉุยอวี้ไว้บนเตียงหินเบาๆ แล้วเดินไปมาในห้อง คงเป็นเพราะสองวันแล้วได้เปิดประตูตำหนักเทพ มีบุคคลภายนอกปะปนเข้ามา

“ใครก็ได้ ไปผนึกค่ายกลแนวภูเขาเดี๋ยวนี้ แล้วเรียกผู้อาวุโสเฟิงมาหาข้า”

ศิษย์หญิงที่รับใช้เหมยชิงเกอรับคำสั่งแล้วจากไป ไม่ถึงสิบห้านาทีต่อมา เฟิงเอ้อร์เหนียงก็เดินเข้ามาจากด้านนอก

เมื่อเห็นฉุยอวี้ปิดตาแน่น แถมยังกระอักเลือดไม่หยุด เฟิงเอ้อร์เหนียงก็ตกใจ

“ศิษย์พี่ใหญ่ ฉุยอวี้นางเป็นอะไรไปเจ้าคะ”

เหมยชิงเกอกล่าวด้วยสีหน้าหงุดหงิด “นางต้องการไปทดสอบวรยุทธ์ของฮ่องเต้หนุ่ม พอกลับมาก็มีสภาพเช่นนี้แล้ว คงมีคนปะปนเข้ามาในตำหนักเทพ แอบโจมตีฉุยอวี้ ในตัวนางมีกำลังภายในที่สับสนวุ่นวาย อาศัยกำลังของข้าไม่สามารถดึงออกมาได้ ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี”

เฟิงเอ้อร์เหนียงจับชีพจรของฉุยอวี้ แต่ก็ถูกกระแทกกลับออกไปด้วยกำลังภายในที่วิ่งไปรอบๆ เช่นกัน

นางลังเลและถามว่า “จะเป็นฮ่องเต้หนุ่มหรือเปล่า”

เหมยชิงเกอปฏิเสธทันที

“เป็นไปไม่ได้ เขาอายุน้อยขนาดนั้น จะมีกำลังภายในลึกล้ำขนาดนี้ได้อย่างไร”

เฟิงเอ้อร์เหนียงก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ ในเป่ยไห่ เย่จิ่งอวี้เป็นเพียงศิษย์ชั้นยอดเท่านั้น ในเวลาเพียงไม่กี่เดือน แม้ว่าเขาจะได้รับการบำรุงด้วยน้ำพุวิญญาณ แต่ก็คงไม่สามารถเลื่อนขั้นได้ก้าวหน้ามากเพียงนี้

“แม้ว่าจะไม่ใช่เย่จิ่งอวี้ แต่เราก็ต้องไปหาชิงเสวียน มีเพียงน้ำพุวิญญาณของนางเท่านั้น ถึงจะสามารถช่วยฉุยอวี้ระงับอาการบาดเจ็บได้”

เหมยชิงเกอพูดทันที “ได้ เจ้าอยู่ที่นี่กับฉุยอวี้ก่อน ข้าจะไปหาชิงเสวียน”

นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะได้พบกับลูกสาว ชิงเสวียนเป็นคนเมตตา ไม่มีวันทอดทิ้งคนใกล้ตายได้

เหมยชิงเกอหายตัวไป เพียงครู่เดียวก็มาถึงหน้าห้องหินที่อินชิงเสวียนพักอยู่

“ชิงเสวียน เจ้าหลับหรือยัง”

อินชิงเสวียนเพิ่งปิดไฟ พอได้ยินก็ลุกขึ้นนั่งทันที

“ผู้อาวุโสเหมยมีอะไรหรือเปล่า”

“ฉุยอวี้ได้รับบาดเจ็บ ชิงเสวียนช่วยมอบน้ำพุวิญญาณให้นาง เพื่อรักษานางด้วย”

ในความมืด อินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้ต่างมองหน้ากัน

ความคิดของกันและกันในเวลานี้ ชัดเจนขึ้นทันที

แม้ว่าอินชิงเสวียนไม่สามารถพูดได้ว่านางชอบฉุยอวี้ แต่หยกเย็นนั้นได้ช่วยเหลือเย่จิ่งอวี้ไว้มาก

“อาอวี้ ข้าจะไปดูหน่อย ท่านพักผ่อนก่อนนะ”

“ข้าจะไปกับเจ้า”

เย่จิ่งอวี้ก้าวออกจากเตียง คว้าเสื้อคลุมมาสวมให้ตัวเอง

“ก็ได้”

อินชิงเสวียนผูกผ้าคาดเอวอย่างรวดเร็ว แล้วผลักประตูหินออกไป

เหมยชิงเกอจงใจเพิกเฉยต่อเย่จิ่งอวี้ที่ตามนางอยู่ข้างหลัง จับมือของอินชิงเสวียน แล้วพูดว่า “ชีวิตของฉุยอวี้ตกอยู่ในอันตราย เรารีบไปกันเถอะ”

เย่จิ่งอวี้หรี่ตาลงเล็กน้อย ความไม่พอใจในใจก็แวบผ่านมา แต่เพียงครู่หนึ่ง จึงค่อยๆ ระงับไป

ในฐานะฮ่องเต้ที่อยู่เหนือผู้คนนับหมื่น เป็นผู้มีอำนาจมากที่สุดในใต้หล้า เขาไม่เคยพบเจอสีหน้าเช่นนี้มาก่อน แต่เพื่อไม่ให้อินชิงเสวียนลำบากใจ เขาต้องอดทนไปก่อน