สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1201

เมื่อได้ยินฉีอวิ๋นจื่อเอ่ยคำว่าแม่ เย่จิ่งอวี้จำต้องชักมือกลับ เพราะถึงอย่างไรที่นี่คือเขตพื้นที่ของเหมยชิงเกอ เขาไม่ต้องการทำให้อินชิงเสวียนกับแม่ของนางมีเรื่องบาดหมางกันเพราะเขา

อินชิงเสวียนไม่สนใจคำพูดไร้สาระของฉีอวิ๋นจื่อโดยสิ้นเชิง กว่าจะจับตัวตู้เยี่ยนได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ฉะนั้นจึงต้องจัดการเขาให้ได้ในคราวเดียว

ฝังโลหิตที่อยู่ในตัวเย่จิ่งอวี้นั้น เป็นภัยคุกคามมาตั้งแต่ต้นจนจบ

นางหันหลังกลับ ผ่านร่างของฉีอวิ๋นจื่อไป และซัดฝ่ามือใส่ฉางเฮิ่นเทียน

ศาสตร์วิชาอันชั่วร้ายเช่นนี้ ต้องไม่ให้เผยแพร่ไปทั่วโลกเด็ดขาด

ในเวลาเดียวกันฉีอวิ๋นจื่อก็ใช้ฝ่ามือโจมตีไปยังอินชิงเสวียน

วิชาฝังโลหิตสามารถแยกตัวออกจากพันธนาการของกายเนื้อร่างเดิมได้ ศาสตร์ที่ท้าทายสวรรค์เช่นนี้ ผู้ใดบ้างจะไม่อยากครอบครอง หากสามารถเรียนรู้ศาสตร์นี้ได้ เช่นนี้ก็จะสามารถออกจากร่างเดิมได้ และเป็นไปไม่ได้ที่เฮ่อยวนจะไม่ชอบร่างกายในวัยที่อ่อนเยาว์กว่า

เย่จิ่งอวี้ไม่มีทางยอมให้อินชิงเสวียนได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว ขยับมือทำท่าดัชนีกระบี่ ชี้ไปที่หลังคอของฉีอวิ๋นจื่อ

ฉีอวิ๋นจื่อพร้อมที่จะโจมตีอย่างรุนแรงเพื่อหยุดอินชิงเสวียน กลับได้ยินเสียงผ้าดังขึ้นจากด้านหลัง มีคนตะคอกอย่างเย็นชาว่า “ไอ้บ้าตัณหาที่ไหน กล้ามาก่อเรื่องแถวนี้”

คนผู้นั้นสะบัดข้อมือ โจมตีไปทางเย่จิ่งอวี้

อินชิงเสวียนขมวดคิ้ว

“เป็นฉุยอวี้”

ตะโกนทันทีว่า “ผู้อาวุโสฉุย นั่นคือสามีข้า”

อินชิงเสวียนพูดได้ทันเวลา แต่ฉุยอวี้กลับไม่สามารถเก็บฝ่ามือได้ดั่งใจนึก

เย่จิ่งอวี้หมุนแขนเสื้อ มันได้พันรอบข้อมือของฉุยอวี้ ไหล่สั่นน้อยๆ จากนั้นฉุยอวี้ก็ผงะถอยหลังไปหลายก้าว

“ชิงเสวียน ทำไมพวกเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่”

ทันใดนั้นฉางเฮิ่นเทียนก็สบโอกาส เขากลิ้งตัว และหลบหายไปในป่าทึบที่อยู่ข้างๆ

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

อินชิงเสวียนโกรธมาก เดิมทีนางต้องการจับฉางเฮิ่นเทียน มอบให้เย่จิ่งอวี้จัดการ แต่ตอนนี้เกรงว่าจะไม่สามารถทำได้แล้ว

หากปล่อยฉางเฮิ่นเทียนไป ก็เหมือนกับการปล่อยเสือกลับภูเขาที่ยากจะจับกุมตัวได้อีกครั้ง