สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1298

อินชิงเสวียนก้าวไปข้างหน้า ปิดบังสายตาของหลิวซือจวิน และหันไปมองที่เฉิงเฟิ่งโหลว

กล่าวปลอบโยนเบาๆ “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เมื่อมาถึงแล้ว ก็อยู่กับพวกเราเถอะ อีกสักพักข้าจะไปตั้งกระโจมพัก เจ้าก็ไปพักผ่อนข้างในก่อนได้”

เฉิงเฟิ่งโหลวพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง พูดอย่างกังวลว่า “แต่...หนังสือที่บ้าน...”

“ไม่ต้องห่วง คนพวกนั้นไม่แย่งชิงหนังสือหรอก”

หลังจากที่อินชิงเสวียนพูดจบ นางก็หันไปหาเฮ่อฉางเฟิง

“พี่ชายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่หรือ”

เฮ่อฉางเฟิงพูดอย่างกระอักกระอ่วนใจว่า “จริงๆ แล้วข้าไม่ได้ออกไปไหน เดิมทีอยากรอดูผลของวิถีแห่งสวรรค์ก่อน นึกว่าจะได้เจอกับชาวยุทธ์ที่บ้าคลั่งจำนวนหนึ่งแทน ในระหว่างการสอบสวนได้ช่วยชีวิตพวกเขาทั้งสองไว้ คิดไม่ถึงน้องเล็กกับน้องชายเฉิงคนนี้จะรู้จักกัน ในที่สุดพี่ชายก็ได้ทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว”

อินชิงเสวียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พี่ชายเคยทำอะไรผิดที่ไหนกัน ไม่ว่าจะที่เป่ยไห่ หรือว่าที่นี่ เรียกว่าเป็นเหมือนฝนที่ตกต้องตามฤดูกาล”

หลิวซือจวินที่อยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณชายเฮ่อ นี่คือน้องสาวของเจ้าหรือ ครอบครัวของเจ้าหน้าตาดีจัง งั้นนั่นก็เป็นพี่น้องชายของเจ้าด้วยหรือ”

เขาเดินเลี่ยงไปข้างๆ ไม่กี่ก้าว แล้วมองไปทางเย่จิ่งอวี้อีกครั้ง

เสียงของอินชิงเสวียนราบเรียบ

“ไม่ใช่ เขาเป็นสามีของข้า”

หลิวซือจวินตอบอ้อ แล้วทันใดนั้นก็เห็นเงาร่างหนึ่งแวบมาอยู่ตรงหน้า เป็นชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างสูงใหญ่ นั่นคือเฮ่อยวนเจ้าเมืองเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง

ทันทีที่นางเห็นเขา สีหน้าของหลิวซือจวินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และกลับมาเป็นปกติในทันที

เฮ่อฉางเฟิงโค้งคำนับ

“คำนับท่านพ่อ”

เฮ่อยวนคว้าข้อมือของเขา แล้วพูดด้วยสีหน้ารักใคร่เมตตาว่า “กลับมาก็ดีแล้ว กลับมาทันเวลาพอดี”

เมื่อมองดูเส้นผมสีเทาบนศีรษะของผู้เป็นพ่อ เฮ่อฉางเฟิงก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย

“ลูกอกตัญญู ทำให้พ่อเป็นห่วง”