สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1297

ทุกคนตกตะลึง ความสำเร็จด้านกระบี่ของลิ่นเซียวสูงส่งมากเพียง สมแล้วที่ได้รับฉายาว่าปรมาจารย์กระบี่

ลิ่นเซียวหมุนข้อมือ แล้วตะโกน “ไป!”

กระบี่ยาวเกือบร้อยเล่มราวกับจะมีดวงตา ทั้งหมดพุ่งแทงไปยังวิถีแห่งสวรรค์

ฉางชิวเฟิงและกู่เทียนต้องการที่จะหยุดยั้ง แต่ก็สายเกินไปแล้ว ต่างอดไม่ได้ที่จะหลับตาลง ด้วยมิอาจทนมองต่อไปได้

ด้วยกำลังภายในของลิ่นเซียว ด้วยกระบี่จำนวนมากที่แทงพุ่งออกไปพร้อมกัน แม้แต่ยอดเขาก็ยังราบเป็นหน้ากลองได้ เช่นนั้นวิถีแห่งสวรรค์ก็คงไม่รอดแล้วแน่ๆ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาได้ยินกลับไม่ใช่เสียงระเบิดดังสนั่น หากแต่เป็นเสียงอาวุธที่แตกหัก

กระบี่ยาวทั้งหมดทยอยหักพังไป แต่หินประหลาดนั้นยังคงมั่นคงดั่งภูเขาไท่ซาน ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

ลิ่นเซียวหันหน้ากลับมา เมื่อเห็นฉากนี้ก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

หินยังไม่แตก หรือว่าวรยุทธ์ของตัวเองถดถอยลง?

สีหน้าของลิ่นเซียวเปลี่ยนไปอย่างมาก จากนั้นก็ไปปรากฏตัวต่อหน้าหิน

หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว ก็ไม่เห็นแม้แต่รอยขีดข่วน ซึ่งถือว่าแปลกจริงๆ

“เปล่าประโยชน์ แม้แต่สว่านไฟฟ้าก็เจาะไม่ได้ ของสิ่งนี้แปลกมากจริงๆ”

เย่จิ่งหลานพ่นควันบุหรี่ออกมา แล้วเดินไปพร้อมกับหวังซุ่น

ทว่าลิ่นเซียวไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ แอบโคจรกำลังภายใน และตบกำแพงหินด้วยฝ่ามือ

เสียงดังเปรี้ยง คนทั้งคนก็ถูกกระแทกถอยหลังไปสามก้าว

ทุกคนรู้สึกเคารพยำเกรงต่อวิถีแห่งสวรรค์มาโดยตลอด ไม่มีใครปฏิบัติต่อหินนี้อย่างหยาบคายถึงเพียงนี้ อยากมากที่สุดทุกคนก็ทำได้เพียงเคาะๆ ทุบๆ หรือปล่อยกำลังภายในเพียงเล็กน้อย เพื่อทดสอบดูว่าจะได้ข้อมูลอะไรหรือไม่ บัดนี้เพิ่งได้รู้ว่าหินนี้แข็งแกร่งขนาดนี้

ฉางชิวเฟิงและกู่เทียนอดไม่ได้ที่จะลองดู ต่างโคจรกำลังภายใน และซัดฝ่ามือออกไปพร้อมกัน แต่ก็ถูกกระแทกถอยหลังไปหลายก้าวเช่นกัน

“น่าแปลก นี่มันเป็นสิ่งของอะไรกันแน่”

ลิ่นเซียวมีความคิดแบบเดียวกัน คนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะมาศึกษาเรื่องหินอีกครั้ง

อินชิงเสวียนกระซิบว่า “หรือเป็นอุกกาบาตจากนอกโลก?”