สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1363

“โชคดี เมื่อวานพวกเราอยู่กันหลายคน”

อินชิงเสวียนพูดเบาๆ นั่งลงบนก้อนหิน แล้วพูดในลักษณะปกติ “นับตั้งแต่ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์พังทลาย ยุทธจักรก็ไม่สงบ หลายคนถูกชาวยุทธ์เสียสติโจมตี ถึงกับเสียชีวิตไปมากมาย นี่ถือเป็นหายนะ ยังเป็นหายนะที่ไร้เหตุผล แม่นางชิงเดินทางคนเดียว รีบออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุดดีกว่า”

ลั่วสุ่ยชิงมองไปที่นางแล้วถามว่า “แล้วทำไมเจ้าไม่ไปล่ะ”

อินชิงเสวียนถอนหายใจเบาๆ

“ข้ามีเรื่องกังวลมาก ออกไปไม่ได้”

“มีญาติของเจ้าอยู่ที่นี่งั้นหรือ”

ลั่วสุ่ยชิงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ระหว่างที่อยู่ในวิถีแห่งสวรรค์ นางรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของอินชิงเสวียนกับเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพหอทองคำ

อินชิงเสวียนพยักหน้า

“มี ยังมีคนบริสุทธิ์อีกด้วย”

ชิงลั่วพูดเรียบๆ ไม่เย็นชาหรืออบอุ่น “แม่นางอินใส่ใจผู้คน ใจดีมีเมตตาจริงๆ”

อินชิงเสวียนเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้มบางๆ

“คนเราควรมีจิตใจเมตตามิใช่หรือ ข้าเชื่อเสมอว่าความรักสามารถละลายความเกลียดชังได้ และความรักยิ่งใหญ่กว่าความเกลียดชัง”

อินชิงเสวียนเกลียดคำคมสร้างกำลังใจประเภทนี้มาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับปีศาจใหญ่ผู้มีชีวิตอยู่มานับพันปี นางทำได้เพียงพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อโน้มน้าวใจ

เมื่อใดที่ตัวตนของลั่วสุ่ยชิงถูกเปิดเผย นางจะต้องทำทุกอย่างโดยไม่เกรงกลัว ไม่สนใจอะไรอีกต่อไป ซึ่งตอนนี้นางยังไม่มีความอาฆาต บางทีอาจยังมีโอกาสอยู่

หากนางเรียกคนในเผ่าทั้งหมดมาแก้แค้นรุนแรง ผลที่ตามมายากจะคาดเดา!

“ความคิดของเจ้าตื้นเขินเกินไป ถ้าจดจำนานเกินไป จะฝังแน่นในใจ เจ้าจะเปลี่ยนมันง่ายๆ ได้อย่างไร”

ลั่วสุ่ยชิงนั่งบนหินข้างๆ ท่าทางสง่างามมากกว่าผู้ชายทั่วไปด้วยซ้ำ