สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1365

“อีกฝ่ายมีกี่คน”

เฮ่อยวนถามอย่างเร่งด่วน

ศิษย์อิ๋นเฉิงกล่าวว่า “มีประมาณห้าสิบคน ทุกคนเป็นยอดฝีมือ และมีความเชี่ยวชาญในเรื่องค่ายกลและกลอุบาย ทำให้ยากที่จะป้องกัน”

เหมยชิงเกอก็ยืนขึ้นเช่นกัน

“ข้าจะไปดูกับท่านด้วย”

เซี่ยวอิ่นหวนพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ข้าก็จะไปเหมือนกัน ยุทธจักรมีเชื้อสายเดียวกัน เราควรรวมเป็นหนึ่ง ต่อสู้กับศัตรูด้วยกัน”

ศิษย์ของทั้งสองสำนักต่างพูดขึ้นว่า “ลมหายใจและรากเดียวกัน ต้านศัตรูภายนอก”

เฮ่อยวนพยักหน้า ในขณะนี้ ไม่ควรกระจายกองกำลังออกไป เพื่อไม่ให้ถูกโจมตีจนพ่ายแพ้ไปทีละกลุ่ม

อินชิงเสวียนก็อุ้มเสี่ยวหนานเฟิงขึ้น

“ในเมืองนี้มีคนไม่มากนัก เราไม่จำเป็นต้องเฝ้าอยู่ที่นี่ ไปที่อิ๋นเฉิงกันเถอะ”

ทุกคนออกเดินทางทันที คนที่มีม้าก็ขี่ม้า ผู้ที่ไม่มีม้าก็ใช้วิชาตัวเบา

เย่จิ่งหลานที่อยู่ข้างหลังร้องเฮ้อแล้วพูดว่า “ถ้ามีรถสักคันคงจะดี มองเห็นแต่สัมผัสไม่ได้ ช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ”

อินชิงเสวียนกลอกตามองเขาและพูดว่า “ใช่ ถ้ามีรถถังสักคันก็ยิ่งดีกว่า สามารถทำลายศัตรูทั้งหมดได้ แบบนั้นคงจะสิ้นเรื่องได้เลย เสียดายก็แต่ของพวกนั้นราคาแพงมาก อาศัยแค่ทำการเกษตร คาดว่าชาตินี้คงไม่สามารถแลกได้หรอก”

“อย่างน้อยเจ้ายังทำนาได้ ส่วนข้าไม่มีแม้แม่คนไข้สักคน”

เย่จิ่งหลานกล่าวอย่างหดหู่

มิติวิเศษของคนอื่นเขายังเพิ่มค่าความสำเร็จได้ ส่วนของเขาอยากได้อะไรก็ไม่มี น่าสังเวชจริงเชียว

เมื่อมองดูท่าทางหมดอาลัยตายอยากในชีวิตของเขา อินชิงเสวียนก็หัวเราะเบาๆ

“ในโลกนี้มีผู้ป่วยจำนวนมาก หากเจ้าต้องการสะสมคะแนนจริงๆ ก็รอจนเสร็จงานที่นี่ แล้วค่อยออกเดินทางท่องโลก ถึงอย่างไรก็ต้องมีคนอยากให้เจ้ารักษาอยู่แล้ว”

เย่จิ่งหลานรู้สึกว่าสิ่งที่อินชิงเสวียนพูดนั้นมีเหตุผลมาก เขามัวแต่วนเวียนอยู่ในยุทธภพ กลุ่มคนที่รู้วรยุทธ์เหล่านี้จะป่วยง่ายๆ ได้ที่ไหน เดินทางไปหากลุ่มคนทั่วไปดีกว่า แบบนั้นยังพอจะมีหวังอยู่บ้าง

“คอยดูเถอะ ไม่ช้าก็เร็วข้าจะแลกรถมาขับเล่นสักคัน”

อินชิงเสวียนยกนิ้วให้เขา