สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1382

ทันทีที่มาถึงประตูตำหนัก ก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่น

มุมริมฝีปากของเย่จั้นก็ยกยิ้มขึ้น จากนั้นก็เร่งฝีเท้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ในห้องโถง เย่ไห่ถังกับหญิงสาวรูปโฉมสะคราญนางหนึ่ง กำลังเล่นเกมกันอย่างสนุกสนาน ทุกครั้งที่ผ่านด่าน ทั้งสองก็จะระเบิดเสียงหัวเราะสดใสราวกับระฆังเงิน

ตั้งแต่พี่สะใภ้ออกจากวัง เย่ไห่ถังก็ไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานแล้ว โชคดีที่เสด็จอาพาคนที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้กลับมา ซึ่งไม่เพียงแต่เล่าเรื่องต่างๆ ให้นางฟังเท่านั้น แต่ยังเต็มใจที่จะเล่นกับนางด้วย

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เย่ไห่ถังเดาว่าเสด็จอาคงมาที่นี่ จึงรีบซ่อนโทรศัพท์ไว้

เย่จั้นถือเสื้อคลุมเดินเข้ามา โบกมือให้ขันทีนางกำนัล ทั้งหมดต่างก็ถอยออกไปอย่างรู้สถานการณ์

เย่จั้นถอดหน้ากากออกด้วย เขาไม่ต้องการใช้รูปลักษณ์ของหลานชายปรากฏตัวต่อหน้าอินหลี

“ทำไมวันนี้ท่านถึงมีเวลาว่างได้”

โดยปกติตอนที่เย่จั้นมาหานาง เขาจะแอบย่องเข้ามากลางดึก เนื่องจากเย่จั้นปลอมตัวอยู่ การทำเช่นนี้จึงเหมือนกับการลอบพบชู้

หากคนในวังเห็นว่าฮ่องเต้รักผู้หญิงคนอื่นมากเช่นนี้ เมื่ออินชิงเสวียนกลับมา จะอธิบายอย่างไรเล่า

เดิมทีอินหลีต้องการกลับไปยังจวนตระกูลอิน ไม่นึกว่าพอกลับถึงเมืองหลวง ก็ถูกเย่จั้นควบคุมตัวไว้ในวังหลวงทันที ไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็ไม่ยอมให้นางไป

หลังจากแยกจากกันไปนานหลายปี เย่จั้นมีความกลัวอย่างยิ่ง เขากลัวว่าหากตัวเองละสายตา อินหลีจะหายไปอีก แต่ก็ไม่สามารถให้อินหลีอาศัยอยู่ในวังได้ ดังนั้นเขาจึงมีความคิด ส่งนางไปอยู่กับหลานสาวของเขา

เย่ไห่ถังก็เป็นเด็กสาวที่ฉลาดเช่นกัน แค่มองแวบแรกก็สามารถเห็นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองได้ เมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่เสด็จอาตามหามานาน ก็คือผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ นางก็อดไม่ได้ที่จะอิจฉา

หากมีบุรุษสักคนในโลกนี้ที่ปฏิบัติต่อนางเช่นนี้ แม้ว่าต้องตาย นางก็ตายตาหลับได้

ความคิดแวบขึ้นมาในใจ เย่ไห่ถังก็พูดติดตลก “ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่ชั่วยาม เด็จอาก็คิดถึงอาสะใภ้อีกแล้วหรือ”

ใบหน้าของเย่จั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย ไอแห้งๆ “แม่หนูนี่อย่าพูดจาเหลวไหล ข้ามาที่นี่เพราะมีธุระจะคุยกับพวกเจ้า”