สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1383

ใบหน้าของเย่จั้นเต็มไปด้วยความสุข กล่าวชมเชยอย่างเต็มปากเต็มคำ “สมแล้วที่เป็นสตรีจากตระกูลอิน ฉลาดหลักแหลมเกินคนจริงๆ”

อินหลีหน้าแดงเล็กน้อย

“ข้าไม่หลักแหลมเท่าชิงเสวียน ทั้งยังเกี่ยวข้องกับกิจการบ้านเมือง ทุกอย่างต้องทำด้วยความระมัดระวัง ท่านถือเสียว่าเป็นข้อเสนอแนะเท่านั้นก็พอ แล้วค่อยหารือกับจอมพลกวนกับพี่ใหญ่ของข้าก่อน แล้วค่อยตัดสินใจอีกที”

เย่จั้นยืนขึ้นและพูดว่า “ไม่มีใครมีความคิดที่ดีไปกว่าอาหลีแล้วล่ะ ข้าจะกลับไปที่ห้องหนังสือแล้ว”

“อืม”

อินหลีมองส่งเย่จั้นออกไปด้วยสายตาหวานซึ้ง รู้สึกมีความสุขที่สามารถช่วยเขาแก้ปัญหาได้

จากนั้นถอนหายใจเบาๆ ไม่รู้ว่าฮ่องเต้กับชิงเสวียนจะปลอดภัยดีหรือไม่ แค่หวังว่าเรื่องนี้จะจบลงในไม่ช้า ผู้คนในใต้หล้าจะมีความสงบสุข...

วันรุ่งขึ้น

เย่จั้นสวมหน้ากากของเย่จิ่งอวี้ไปประชุมเช้าในราชสำนัก สองอาหลานมีสัดส่วนเท่ากัน มีรูปร่างคล้ายกันมาก นอกจากนี้ทั้งสองยังกำเนิดในราชสกุล บารมีแห่งราชสกุลนี้ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งแกล้งทำเลย

ตอนนี้เมื่อสวมใส่ใบหน้านี้ ยิ่งยากที่จะแยกแยะว่าเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม นอกจากกวนฮั่นหลินกับอินจ้งแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าผู้ที่ประทับอยู่ในตำหนักจินหลวนจะเป็นอ๋องอาภรณ์ขาวแห่งสงครามคนปัจจุบัน

เย่จั้นถือเสื้อคลุมมังกร นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรอย่างสง่างาม ดวงตาพยัคฆ์คู่นั้นกวาดสายตามองเหล่าขุนนางในห้องโถงจนทั่ว

“พวกท่านคงทราบแล้ว ไปเมื่อเร็วๆ นี้ ทหารจำนวนมากในเมืองหลวงได้หายตัว ข้าได้สืบพบเบาะแสแล้ว คนเหล่านี้คือกากเดนของแคว้นเฟยเหยา บัดนี้นี้ราชาแห่งแคว้นเฟยเหยาได้ปรากฏตัวที่เทือกเขาเชื่อมเมฆาแล้ว พวกเขาคงจะมุ่งหน้าไปที่นั่น ข้าจึงวางแผนที่จะระดมกองทัพสองแสนนาย มุ่งหน้าไปยังเทือกเขาเชื่อมเมฆาเพื่อปิดล้อมและปราบปรามกลุ่มกบฏเหล่านี้”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ทั้งห้องโถงก็ตกตะลึง

ทุกคนไม่เคยได้ยินชื่อแคว้นเฟยเหยาสามคำนี้มาก่อน ต่างอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

“แคว้นเฟยเหยาอยู่ที่ไหน”

“ใช่ ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน”