สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1388

“ท่านพ่อ...คิดว่าไม่เหมาะสมหรือเจ้าคะ”

เฮ่อยวนเป็นคนดีมีเมตตา เพิ่มตะเกียบสักคู่เพิ่มชามสักชามก็คงไม่ถึงขั้นเดือดร้อนขนาดนั้น

เฮ่อยวนพยักหน้า

“มีบางอย่างไม่เหมาะ”

เหมยชิงเกอถามอย่างไม่เข้าใจ “นั่นเพราะอะไรหรือ ขนาดฉางเฟิงท่านยัง...”

เพื่อหลีกเลี่ยงกำแพงมีหูประตูมีช่อง เหมยชิงเกอจึงไม่ได้พูดอะไรมาก

เฮ่อยวนยืนขึ้นจากเก้าอี้ ถอนหายใจและมองไปที่อินชิงเสวียน

“พ่อติดค้างเจ้ามากมายนัก ไม่ต้องการให้มีใครมาแบ่งความรักที่พ่อแม่มีต่อเจ้าไป แม้ว่าเจ้าจะไม่อยู่ในเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงนาน พ่อก็หวังว่าในขอบเขตเวลาที่จำกัดนี้ ความรักของข้ากับแม่ของเจ้า จะทุ่มเทให้กับเจ้าจนหมด”

อินชิงเสวียนครุ่นคิดไปนานาประการ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเหตุผลนี้ จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะเทือนใจ

เฮ่อยวนเป็นคนดี เป็นสามีที่ดี และเป็นพ่อที่ดี

อย่างไรก็ตาม อินชิงเสวียนไม่รู้สึกผูกพันกับเขามากนัก ถึงอย่างไรก็ไม่ผูกพันเท่าอินจ้ง

ความทรงจำทั้งหมดของเจ้าของร่างเดิมล้วนอยู่ที่ตระกูลอิน ความรู้สึกที่นางมีต่อตระกูลอินนั้น อินชิงเสวียนสามารถเข้าใจความรู้สึกได้อย่างลึกซึ้ง แม้ว่าเฮ่อยวนและเหมยชิงเกอจะดีกับนางมาก แต่ในใจนั้น ก็ยังมีความไม่คุ้นเคยอยู่

อาจเป็นเพราะถูกรบกวนด้วยเรื่องราวต่างๆ มากมาย อินชิงเสวียนจึงไม่มีโอกาสใกล้ชิดกับทั้งคู่ ยิ่งกว่านั้นนางยังเป็นคนจากยุคปัจจุบัน ถึงแม้ว่าจะมีอารมณ์ร่วม แต่ก็ไม่ได้มากนัก

ประการสุดท้าย นางรู้ว่าไม่ช้าก็เร็วตัวเองจะกลับไปเมืองหลวงพร้อมกับเย่จิ่งอวี้ เฮ่อยวนและเหมยชิงเกอจัดการดูแลสองสำนักที่ใหญ่ที่สุดในยุทธจักร ย่อมไม่สามารถจากไปได้ บางทีการอำลาครั้งนี้ อาจเป็นการจากลาอย่างแท้จริง

เฮ่อยวนมีเฮ่อฉางเฟิงอยู่เคียงข้าง แม้ว่าจะไม่ใช่ลูกทางสายเลือด แต่ก็ได้รับการเลี้ยงดูจากเขา ส่วนเหมยชิงเกอไม่มีใครอยู่ข้างกาย จึงมีความเป็นไปได้มากที่จะปลุกเร้าความคิดสุดโต่งขึ้นมาอีก หากมีหลิวซือจวินอยู่ อาจจะเข้ามาแทนที่ตัวเองก็ได้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ นางก็ยกกระโปรงขึ้นแล้วคุกเข่าลง และคำนับพวกเขาทั้งสองด้วยความเคารพ