สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1389

นางเหลือบมองเฮ่อยวนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมท่านดูไม่เต็มใจนัก หรือว่าอิ๋นเฉิงไม่สามารถเลี้ยงเด็กผู้หญิงแค่คนเดียวไม่ได้?”

เฮ่อยวนส่ายหัว กระซิบเสียงแผ่วเบา “อาจมีความเข้าใจผิด”

“เข้าใจผิดอะไร”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้เหมยชิงเกอก็รู้สึกสับสน

เฮ่อยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ข้าบังเอิญเห็นภาพบุคคล คนในภาพวาดนั้นคล้ายกับข้ามาก และภาพนี้เป็นของหลิวซือจวิน”

เหมยชิงเกอมองเฮ่อยวนด้วยความตกใจ

“ท่านหมายความว่า ที่นางยืนกรานที่จะอยู่ที่อิ๋นเฉิง เพราะท่าน? หรือว่านางได้ยินชื่อเสียงของท่าน จึงเกิดตกหลุมรัก?”

เฮ่อยวนโอบแขนไว้รอบไหล่เหมยชิงเกอ เม้มริมฝีปากยิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าคิดเหลวไหลอะไรอยู่ ข้าเป็นตาแก่ที่ก้าวขาเข้าโลงศพไปแล้วครึ่งหนึ่ง จะไปหาเด็กสาวๆ มาชอบได้อย่างไร”

เหมยชิงเกอแค่นเสียงหึและพูดว่า “ฉีอวิ๋นจื่อและกงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็ต่อสู้จนตายเพื่อท่านไม่ใช่หรือ”

“คราวนี้สถานการณ์แตกต่างออกไป ทุกครั้งที่น้องชายหลิวมองมาที่ข้า มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง กลับเหมือนกับว่ากำลังมองพ่อ”

“หรือว่าท่านทำอะไรโดยไม่ยั้งคิดข้างนอก มีสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น?”

เมื่อเห็นการคาดเดาส่งเดชของเหมยชิงเกอ เฮ่อยวนก็ไม่อมพะนำอีก รีบบอกเรื่องที่ตัวเอาคาดเดาให้นางรู้

“ไม่ เป็นคนเลี้ยงม้าคนนั้น เขาหน้าตาคล้ายกับข้ามาก หลังจากค้นพบภาพวาดนี้ ข้าเคยถามคุณชายหลิวอ้อมๆ รู้ว่าเวลาที่เขามาที่อิ๋นเฉิงเกือบจะเป็นเวาเวลาเดียวกับตอนที่พ่อของหลิวซือจวินจากไป”

เหมยชิงเกอตระหนักได้ทันที