สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1403

“ยังไม่ถอยอีก ข้ากำลังคุยกับฮองเฮาต้าโจว ไม่มีที่ว่างให้เจ้าขัดจังหวะ!”

ทันใดนั้นเสียงของลั่วสุ่ยชิงก็เย็นชา แขนเสื้อพลิ้วไหว หมอกสีดำก็พุ่งออกมาจากฝ่ามือ ชิงฮุยไม่ขยับ เขาบิดข้อมือเบาๆ หมอกสีดำทั้งหมดก็สลายไป

เขามองไปที่ลั่วสุ่ยชิงแล้วพูดเบาๆ

“ในเมื่อท่านราชารู้ว่านางคือฮองเฮาแห่งต้าโจว กลับยังคงต้องการปล่อยนางไป จะนำเหล่าทายาทชาวเฟยเหยาที่ล้มตายในสงครามไปไว้ที่ใด”

“นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างข้ากับนาง ไม่เกี่ยวอะไรกับแคว้น ยิ่งไม่ต้องการให้เจ้าออกความเห็น ออกไปให้พ้น!”

ลั่วสุ่ยชิงซัดฝ่ามือออกไปอีกครั้ง เมื่อครู่เป็นเพียงคำเตือน แต่คราวนี้นางโกรธมาก ประการแรกเป็นเพราะชิงฮุยต่อต้านกระบวนท่าของนางได้ และประการที่สอง ในฐานะขุนนาง ชิงฮุยพูดมากเกินไป

ชิงฮุยลงมืออีกครั้ง ต่อต้านกระบวนท่าของลั่วสุ่ยชิง

ดวงตาของลั่วสุ่ยชิงเย็นชา

“ชิงฮุย หรือว่าเจ้าต้องการกบฏ?”

ชิงฮุยถามกลับ “จะว่าเป็นกบฏได้อย่างไร”

ลั่วสุ่ยชิงพูดอย่างเย็นชา “เจ้ากล้าไม่เคารพข้า นั่นแสดงว่าเจ้ากำลังกบฏ!”

“กระหม่อมภักดีต่อแคว้นเฟยเหยา เป็นเวลาหลายพันปีที่ถือว่าการฟื้นฟูแคว้นเฟยเหยาเป็นภารกิจมาโดยตลอด นี่แหละคือสิ่งที่ประชาชนต้องการอย่างแท้จริง”

ชิงฮุยหยุดชั่วคราวแล้วพูดว่า “หากท่านราชาไม่มีความตั้งใจที่จะฟื้นฟูแคว้น เช่นนั้นก็จงอยู่ที่นี่ไตร่ตรองให้ละเอียด”

ร่างของชิงฮุยไหววูบ เมื่อกระโดดผ่านไป พลังงานก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เมื่ออินและลั่วทั้งสองคนรู้สึกตัว ชิงฮุยก็จากไปในสายลมแล้ว

“เป็นค่ายกลอีกงั้นหรือ”

เมื่อมองดูเมฆดำเหนือศีรษะ อินชิงเสวียนรู้สึกตื่นตระหนกโดยไม่มีเหตุผล