สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1409

ความเร็วของชิงฮุยเร็วมาก จนคำว่าสายฟ้าเทียบไม่ติดด้วยซ้ำ ด้วยความสามารถทางสายตาของอินชิงเสวียนในปัจจุบัน ยังมองเห็นได้เพียงภาพติดตาเท่านั้น

นางรีบถอยกลับมาป้องกัน นิ้วของชิงฮุยสัมผัสกับผิวหนังแล้ว ปราณกระบี่อันเยียบเย็นราวกับโลหะ ทำให้อินชิงเสวียนรู้สึกเจ็บปวดเมื่อถูกแทงทะลุผิวหนัง

หรือว่า นางจะต้องตายที่นี่วันนี้?

ทันใดนั้น นางก็นึกถึงช่วงเวลาที่ตัวเองเพิ่มข้ามภพมา ยังคิดถึงชายหนุ่มรูปหล่อที่ประทับบนบัลลังก์มังกรด้วยท่วงท่าสง่างามผู้นั้น

แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะจบลงในวันนี้

อินชิงเสวียนหลับตาด้วยความสิ้นหวัง กระบวนท่านี้ ต้านทานไม่ได้และป้องกันไม่ได้

“บังอาจ!”

เสียงตะโกนดังก้องไปในอากาศ ปราณบางเบากลุ่มหนึ่งก็เข้ามาห่อหุ้มร่างกายของอินชิงเสวียนในทันที

ชิงฮุยยังถูกปิดกั้นด้วยม่านพลังที่มองไม่เห็นนี้ ไม่สามารถเข้าใกล้ได้อีก

อินชิงเสวียนรู้สึกยินดีระคนประหลาดใจอย่างมาก

“อาอวี้!”

ยังไม่ทันสิ้นเสียง ก็มีมือข้างหนึ่งยกขึ้นมา ความกดดันอันทรงพลังบีบเค้นอวัยวะภายใน อินชิงเสวียนรู้สึกว่าการหายใจถูกปิดกั้น หัวใจเหมือนจะทะลุขึ้นมาในลำคอ

ลั่วสุ่ยชิงรู้สึกถึงคาวเลือดในลำคอ จากนั้นก็มีเลือดพุ่งออกมาเต็มปาก

ชิงฮุยยกมือขึ้นไปปะทะ จากนั้นก็ฉวยจังหวะนี้ถอยกลับไปหลายก้าว

ร่างสูงลอยขึ้นและจรดฝีเท้าลงบนยอดไม้ใกล้เคียง ปกป้องอินชิงเสวียนที่อยู่ในอ้อมแขน

คนผู้นี้สวมเสื้อคลุมสีดำ ใบหน้างานราวกับมงกุฎหยก มีกลิ่นอายที่เป็นเอกลักษณ์ เรือนผมดำขลับปิ่นปักผมธรรมดาๆ ไว้ ทว่าไม่สามารถปกปิดความสูงส่งโดยกำเนิดของเขาได้

เรียวตานั้นของเขาจ้องมองชิงฮุย

“เป็นเจ้าจริงๆ!”

ชิงฮุยยืนอย่างสบายและสงบ