สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1421

เหมยชิงเกอก็คุกเข่าลงเช่นกัน

“ตำหนักเทพหอทองคำก็เต็มใจที่จะติดตามฝ่าบาทเช่นกัน ขอให้คำมั่นว่าจะขับไล่ศัตรูที่แข็งแกร่งออกไป ปกป้องภูเขาลำน้ำของต้าโจวเรา!”

“เฮ่อยวนยังเต็มใจที่จะนำเพียวเมี่ยวอิ๋นเฉิงเป็นกระบี่ของฝ่าบาท เพื่อต้าโจวจะต่อสู้กับอุปสรรคต่างๆ จนถึงวาระสุดท้าย!”

ทันทีที่ทั้งสองสำนักหลักแสดงจุดยืน เฮ่ออวิ๋นทงและคนอื่นๆ ก็คุกเข่าลง ทุกคนต่างตะโกนว่าฝ่าบาททรงพระเจริญ ชั่วครู่หนึ่งเกิดเสียงราวกับขุนเขาคำรามทะเลแผดก้อง สะท้านไปทั้งแผ่นฟ้า

จู่ๆ เย่จิ่งอวี้ก็ตระหนักได้ว่าตัวเองได้เปิดเผยตัวตนโดยไม่ได้ตั้งใจ เขามองไปที่อินชิงเสวียนโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อเห็นหญิงสาวเงยหน้าขึ้น ยิ้มอย่างชื่นชมเขา เขาก็เข้าใจทันที

จึงหันกลับมาแล้วพูดว่า “จอมยุทธ์ผู้ชอบธรรมทุกท่าน ข้ายังอยากกล่าวขอบคุณแทนไพร่ฟ้าทั่วหล้า ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจอันยิ่งใหญ่ของทุกท่าน โปรดลุกขึ้นเถิด”

จากนั้นทุกคนก็ลุกขึ้นยืน ขวัญกำลังใจเพิ่มพูดขึ้นทันที

ในความคิดของหลายๆ คน ฮ่องเต้เป็นเพียงคนไร้ประโยชน์ที่นั่งบนบัลลังก์มังกรคอยชี้นิ้วบงการเท่านั้น แม้ว่าทุกคนจะเข้าร่วมในการต่อสู้ที่เป่ยไห่ตามคำสั่งของเจ้าสำนัก แต่ในใจก็ยังรู้สึกไม่เห็นด้วย

การต่อต้านผู้รุกรานจากต่างแคว้น คือสิ่งที่ราชสำนักควรทำ แต่กลับปล่อยให้คนในยุทธภพอย่างพวกเขาบุกเข้าสู่สนามรบ ในขณะที่ฮ่องเต้นั่งอยู่ในเมืองหลวงอย่างสบายกายสบายใจ มีคนที่รู้สึกไม่ยุติธรรมจำนวนมาก

ตอนนี้พวกเขารู้ตัวตนของเย่จิ่งอวี้แล้ว ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึง

ถ้าเขาเป็นฮ่องเต้ เช่นนั้นอินชิงเสวียนก็ต้องเป็นฮองเฮาแห่งราชวงศ์อย่างแน่นอน ทั้งสองคนมีสถานะสูงส่ง แต่กลับเป็นแนวหน้าต่อสู้กับตงหลิวร่วมกับทุกคนได้ เรื่องดีๆ เช่นนี้ สามารถนำไปอวดอ้างได้ครึ่งชีวิต

เมื่อคิดถึงวัยชราที่รายล้อมไปด้วยลูกหลาน ได้เอ่ยถึงเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นในอดีตนี้ ก็รู้สึกภาคภูมิใจอย่างยิ่ง

เมื่อมองไปที่เย่จิ่งอวี้อีกครั้ง ดวงตาของทุกคนก็เปล่งประกายระยิบระยับ