สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1422

ลั่วสุ่ยชิงส่ายศีรษะ

“ข้าไม่รู้แน่ชัด แต่ต้องเป็นสถานที่ลับสุดยอด”

“อาตมภาพรู้แล้ว เพื่อไม่ให้ราชาถูกทำร้ายจากศิษย์อิ๋นเฉิงโดยไม่ตั้งใจ ให้ข้าไปเชิญฮ่องเต้และฮองเฮาออกมาดีกว่า”

เขาก้าวเท้าหยินหยาง ใช้ปลายนิ้วเท้าวาดเป็นรูปปลาหยินหยางบนพื้น จากนั้นก็ยืนอยู่ตรงกลางกระซิบ “คุณชายเย่เย่ แม่นางอิน ช่วยออกมาพบนอกเมืองได้หรือไม่!”

อินชิงเสวียนกำลังพูดคุยกับเซี่ยวอิ๋นหวนและเหมยชิงเกอ เมื่อเสียงของนักพรตเทียนชิงดังขึ้นข้างหู นางก็ตกใจเล็กน้อย พอมองดูแม่ๆ ก็เห็นว่าทั้งสองไม่มีทางทางผิดปกติ หรือว่ามีนางคนเดียวที่ได้ยิน?

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ก็เห็นเย่จิ่งอวี้เดินเข้ามาจากประตู และขยิบตาให้ตัวเอง

อินชิงเสวียนรีบลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ท่านแม่ทั้งสองโปรดรอสักครู่ ข้ามีธุระบางอย่างที่ต้องจัดการ ประเดี๋ยวจะกลับมานะเจ้าคะ”

ทั้งสองคนกำลังดื่มนำชาที่ต้มด้วยน้ำพุวิณญาณ พูดคุยกันไปพลาง ฟื้นฟูกำลังภายในกันไปพลาง

เซี่ยวอิ๋นหวนยิ้มด้วยความรัก

“ไปเถอะ ถ้าต้องการให้เราช่วย ก็บอกมาได้เลย”

เหมยชิงเกอมองดูลูกสาวด้วยความภาคภูมิใจ พยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ แม่จะดูแลแม่สามีของเจ้าให้เอง!”

“ขอบคุณท่านแม่ทั้งสอง”

อินชิงเสวียนยอบกายคำนับ แล้วเดินเข้าไปในเรือน

“มีอะไรหรืออาอวี้?”

“ข้าได้ยินเสียงของนักพรตเทียนชิง เชิญให้ข้าออกไปพบนอกเมืองอิ๋นเฉิง ไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องจริงหรือภาพลวงตา?”

อินชิงเสวียนก็ประหลาดใจ

“ข้าก็ได้ยินเหมือนกัน แต่ไม่เห็นมีท่านแม่ทั้งสองมีอาการผิดปกติเลย”

เย่จิ่งอวี้เลิกคิ้ว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น เราออกไปดูกันดีกว่า”

“ดี”