สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1435

ที่ตีนเขา คนกลุ่มหนึ่งกำลังค้นหาเบาะแสทุกที่ บางครั้งก็ได้ยินคนเรียกชื่อเย่จิ่งหลาน

ในป่าทึบ ทายาทชาวเฟยเหยามากกว่าสามสิบคนกำลังจับจ้องคนกลุ่มนี้อย่างใกล้ชิด

“คนอายุมากสองคนที่อยู่ข้างหน้าคงจะแข็งแกร่งมาก ส่วนคนที่อยู่ข้างหลังล้วนเป็นศิษย์ที่อายุน้อย ไม่มีอะไรต้องกลัว”

คนที่ดูมีอายุกระซิบขึ้น “งั้นก็ยกสองคนนั้นให้กับเย่จิ่งหลาน ส่วนเราฝึกฝีมือกับคนที่เหลือ”

ทันทีที่พูดจบ เย่จิ่งหลานก็เหาะออกจากป่า และมุ่งหน้าตรงไปหาเฮ่ออวิ๋นทง

“คุณชายเย่!”

เฮ่ออวิ๋นทงรู้สึกประหลาดใจระคนยินดี แต่ดวงตาของเย่จิ่งหลานกลับเย็นชา การเคลื่อนไหวล้วนหมายเอาชีวิต

เซี่ยวอิ๋นหวนก้าวไปช่วยทันที ในเวลาเดียวกัน ชาวเฟยเหยากลุ่มหนึ่งก็เหาะออกจากป่า โอบล้อมเหล่าศิษย์ที่อยู่ข้างหลังไว้

“เป็นคนจากแคว้นเฟยเหยา!”

“ ทุกคนระวัง!”

“คนพวกนี้เชี่ยวชาญกลวิธีชั่วร้าย เราอย่าแยกจากกันเด็ดขาด”

เมื่อเห็นศิษย์ของสำนักต่างๆ ชักกระบี่ทีละคน กลายเป็นความยุ่งเหยิง ทายาทชาวเฟยเหยาก็ผ่อนคลายลงทันที

พวกเขาไม่ได้เก่งกาจเหมือนคุณชาย ที่สามารถสร้างค่ายกลที่สามารถทำร้ายผู้คนที่มองไม่เห็นได้ในชั่วขณะหนึ่ง แต่ฝีมือเท่านี้ก็มากเกินพอที่จะจัดการกับคนเหล่านี้ได้

เมื่อเห็นว่าเย่จิ่งหลานต่อสู้แบบหนึ่งต่อสอง แต่ก็ยังไม่เสียเปรียบ ชาวเฟยเหยาก็ไม่ยั้งมืออีก ทั้งหมดบุกเข้าไป หมายจะสังหารศิษย์เหล่านี้ทั้งหมด

เดิมทีคิดว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะเป็นสถานการณ์ที่ได้เปรียบฝ่ายเดียว แต่จนกระทั่งเริ่มลงมือ พวกเขาจึงตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

คนเหล่านี้ไม่เพียงแต่ไม่อ่อนแอ แต่พวกเขาก็แข็งแกร่งอย่างน่ากลัว เพียงไม่ถึงสิบห้านาที ทายาทชาวเฟยเหยาก็ถูกปราบจนหมดสิ้น ต่างอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง