สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1441

เฮ่อฉางเฟิงกลับมารายงาน ซึ่งได้ยินคำพูดของเหมยชิงเกอพอดี เขาอบอุ่นในหัวใจ และถอยกลับไปอย่างเงียบๆ

ในเวลานี้ อินชิงเสวียนมาถึงด้านหน้าค่ายกลแล้ว

เย่จิ่งอวี้และเซี่ยวอิ๋นหวนยืนอยู่ด้านนอกค่ายกล มองดูเย่จิ่งหลานที่ถูกขังอยู่

“อาอวี้ ท่านแม่ คิดหาวิธีได้แล้วหรือไม่”

เซี่ยวอิ๋นหวนพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ไม่มี”

“ถ้าอย่างนั้นคงมีแต่ต้องรอเท่านั้น”

อินชิงเสวียนมองไปยังเย่จิ่งหลานที่ยืนนิ่งอยู่ข้างในเหมือนรูปปั้น นางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าเล็กน้อย

ปกติแล้วเขาเป็นคนช่างพูด หากไม่ได้พูดสักครู่หนึ่ง คงอัดอั้นตันใจมาก ตอนนี้ดูเหมือนเครื่องจักรชืดๆ ดวงตาเย็นชาจนทำให้คนรู้สึกกลัว

เซี่ยวอิ๋นหวนถามว่า “ถ้านักพรตเต๋าไม่มาล่ะ? ถ้าเขาสามารถทนได้นานขนาดนั้น เราจะหวังพึ่งแค่สิ่งนี้อย่างเดียวได้อย่างไร ในเมื่อเขาสามารถสร้างจิ่งหลานได้ เช่นนั้นก็สามารถสร้างคนอื่นได้เช่นกัน บางที เขาอาจทอดทิ้งจิ่งหลานแล้วก็ได้

เย่จิ่งอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ เราก็ทำได้เพียงรวมกำลังกับทุกคน เพื่อดึงพลังชี่แท้ในตัวของจิ่งหลาน ออกมา และทำลายวรยุทธ์ของเขา”

แม้ว่านี่จะเป็นผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุด แต่ก็สามารถช่วยชีวิตเขาได้ ตราบใดที่คนยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีความหวังอยู่เสมอ

อินชิงเสวียนพยักหน้าและกล่าวว่า “ข้าเห็นด้วยกับวิธีของอาอวี้ จิ่งหลานเป็นคนที่เข้าใจสถานการณ์โดยรวม สามารถเข้าใจความพยายามอันอุตสาหะของทุกคนได้อย่างแน่นอน”

เย่จิ่งอวี้ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน แม้ว่าเย่จิ่งหลานจะอายุเพียงไม่กี่ปี แต่ความเป็นผู้ใหญ่ที่เขาแสดงออกมาเป็นครั้งคราว ทำให้แม้แต่ตัวเขาเองก็รู้สึกละอายใจ

“เรื่องแม่นางหลิวล่ะ จัดการอย่างไร”

อินชิงเสวียนยิ้ม

“ท่านพ่อท่านแม่ยอมรับนางแล้ว ถือได้ว่าทุกคนก็มีความสุข”

เซี่ยวอิ๋นหวนอดไม่ได้ที่จะถาม “เด็กคนนั้น...เป็นของลูกของพ่อเจ้าจริงๆ...”

ในฐานะแม่สามี เป็นเรื่องไม่เหมาะสมเล็กน้อยสำหรับนางที่จะถามสิ่งนี้ แต่นิสัยขี้สงสัยของผู้หญิงนั้นยากที่จะระงับได้จริงๆ