สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1460

ทันใดนั้นก็มีเสียงเบรกดังมาจากด้านหน้า

ผู้หญิงคนหนึ่งขี่สกู๊ตเตอร์ชนจนล้มกระแทกพื้น เด็กที่อยู่ข้างหลังก็กระเด็นห่างออกไปหลายเมตรเช่นกัน

หน้าที่ของแพทย์ทำให้เย่จิ่งหลานเหาะไปข้างหน้า กระโดดไปหลายสิบเมตรในก้าวเดียว และลงจอดต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น

รถที่ผ่านไปมาต่างก็อึ้งกันไปหมด นี่กำลังถ่ายหนัง หรือเรื่องจริง?

คนนี้ไม่มีสายสลิงผูกอยู่บนตัวนั้นา แล้วทำไมเขาถึงเหาะได้ไกลขนาดนี้ในคราวเดียวล่ะ?

เย่จิ่งหลานเองก็สะดุ้ง

นี้...มันเป็นไปได้อย่างไร

เป็นวรยุทธ์งั้นหรือ

เขาไม่มีเวลาคิด ก้มลงห้ามเลือดของผู้หญิงคนนั้นทันที กลิ่นเลือดปะทะเข้าจมูกของเขา หัวใจพลันสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

ดูเหมือนมีบางอย่างตื่นขึ้นมา ไฝแดงระหว่างคิ้วก็สว่างวาบขึ้นเล็กน้อย

มือของเขานิ่งค้าง จากนั้นเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนก็วิ่งเข้ามา

“คุณคนนี้ คุณเป็นหมอเหรอ”

เย่จิ่งหลานพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

“ฉันเป็นศัลยแพทย์”

คนที่ดูเหมือนพยาบาลกล่าวว่า “คนไข้ได้รับบาดเจ็บสาหัส คุณช่วยตามพวกเราไปที่รถพยาบาล ช่วยรักษาฉุกเฉินได้ไหม”

เย่จิ่งหลานสูดหายใจเข้าลึกๆ

“ได้”

เขาก้าวเข้าไปในรถพยาบาล ผู้หญิงและเด็กถูกพาไปที่เตียงในรถพยาบาล ใส่ท่อออกซิเจน มีคนตัดเสื้อผ้าของผู้หญิงคนนั้นออก ตรวจหาบาดแผล เย่จิ่งหลานร่วมมือกับพวกเขาเพื่อหยุดเลือดของผู้ป่วยทั้งสอง แต่กลัยรู้สึกหงุดหงิดมาก จนมีความคิดที่จะบีบคอพวกนางจนตาย

“ขอโทษนะครับ ผมขอลงจากรถได้ไหม”

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่ความคิดนี้ แป็นสิ่งที่น่ากลัวมากอย่างไม่ต้องสงสัย