สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1461

ไอ้ชาติชั่วนี่ ใช้อุบายเก่าๆ ของเขาอีกแล้ว

เย่จิ่งหลานเหลือบมองแพทย์หญิง แม้ว่าเธอจะสวมหน้ากากปลอดเชื้อสีเขียว แต่ยังคงมองเห็นความไม่เต็มใจและความลังเลในดวงตาที่เหนื่อยล้าของเธอ

ทั้งสองเดินสวนทางกัน แพทย์หญิงก็เดินเข้าไปในห้องรังสีวินิจฉัยข้างๆ

เย่จิ่งหลานอุ้มเด็กเดินเข้าไปในห้องผ่าตัด แต่ยังคงมองย้อนกลับไปที่แพทย์หญิงคนนั้น จากนั้นก็ได้ยินเสียงคลิก ซึ่งเป็นเสียงล็อคประตู

“เด็กคนนี้ได้รับบาดเจ็บที่กระดูกหน้าอก ขาทั้งสองข้างก็ถูกทับ”

เย่จิ่งหลานอธิบายอาการของเด็กสั้นๆ จากนั้นรีบเดินไปที่ห้องรังสีวินิจฉัย ดึงที่จับประตูบานใหญ่ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ดึงให้เปิดออก

เมื่อนึกถึงไอ้คนชาติชั่วคนนั้นที่โรงพยาบาลเดิมใช้เส้นสายสารพัด ทำเหมือนกับว่าตัวเองเป็นแค่หมา สุดท้ายยังถูกเขาส่งไปยังโรงพยาบาลชุมชนที่อยู่ห่างไกลที่ไม่มีโอกาสก้าวหน้า เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ

เขาออกแรง รู้สึกว่ามีแรงแปลกๆ ออกมาจากจุดตันเถียน ไปถึงท่อนแขนของเขาในทันที จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกึก ประตูที่ถูกล็อคก็หักแกเป็นสองท่อน

หลี่ไห่ตงกำลังจะกอดแพทย์หญิงคนนั้นทำเรื่องงามไส้ มีสายตามองจากข้างนอกเข้าไป อีกทั้งเรือนผมยาวสยาย ภายใต้แสงอันมืดมิดเช่นนี้ ช่างดูงดงามเย้ายวนจริงๆ ในใจรู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก

เขารังเกียจที่โรงพยาบาลรัฐให้เงินเดือนน้อยเกินไป จึงลาออกเมื่อหกเดือนที่แล้ว และกลายเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ อำนาจมหาศาลทำให้เขาเจริญรุ่งเรือง ร่ำรวยเต็มกระเป๋าขึ้นเรื่อยๆ ถึงจะพูดเช่นนี้ก็ไม่เกินไป ผู้หญิงที่เขาชอบ ไม่ว่าเธอจะเป็นหมอหรือพยาบาล เด็กฝึกงานหรือดอกเตอร์ ก็ไม่มีใครที่เขาไม่ได้ครอบครอง

เจ้าของตัวจริงของโรงพยาบาลอยู่ต่างประเทศ กลับมาปีละครั้งหรือสองปีครั้งเท่านั้น กิจการภายในประเทศทั้งหมดถูกส่งมอบให้กับหลี่ไห่ตง เขามีอำนาจยิ่งใหญ่ล้นฟ้า สามารถควบคุมทุกคนได้ด้วยคำว่า “เลิกจ้าง” และเขาก็พิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จทุกครั้ง

เมื่อเขาเห็นคนเข้ามา ตอนแรกคิดว่าเป็นสาวสวยที่มาใหม่ ต้องการอาศัยตัวเองเพื่อไต่เต้าขึ้นสู่ตำแหน่ง ในใจก็รู้สึกตื่นเต้น เขายังไม่เคยมีอะไรกับใครพร้อมกันสองคนในโรงพยาบาลมาก่อน น่าตื่นเต้นจริงๆ

“คนสวย เข้ามาสิ!”

หลี่ไห่ตงกวักมือเรียกเย่จิ่งหลาน