สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1476

อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะมองไปยังลั่วสุ่ยชิง

“เจ้าหมายความว่า เขาอยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้งั้นหรือ”

ลั่วสุ่ยชิงพยักหน้า

“เป็นไปได้”

อินชิงเสวียนถาม “แล้วจะตรวจสอบได้อย่างไร ใช้กำลังภายในของเจ้า สามารถตรวจจับได้หรือไม่”

“ข้าสามารถลองดูได้ แต่เจ้าอย่าหวังมากเกินไป เมื่อพวกเขาทุกคนฟื้นแล้ว ให้เรียกรวมตัวพวกเขา!”

เย่จิ่งอวี้พยักหน้า

“ได้ แม่นางลั่วเดินทางมาไกล เชิญเดินตามศิษย์ไปยังที่พักก่อนเถิด”

ลั่วสุ่ยชิงประกบมือคารวะและจากไปพร้อมกับศิษย์อิ๋นเฉิง หลังจากที่นางจากไปแล้ว เย่จิ่งอวี้ถามว่า “การเดินทางครั้งนี้เป็นอย่างไรบ้าง พบข้อมูลเกี่ยวกับจิ่งหลานหรือไม่”

“ไม่มีเลย”

อินชิงเสวียนถอนหายใจ และบอกเรื่องที่ตัวเองกับลั่วสุ่ยชิงพบชิงฮุยให้เย่จิ่งอวี้รับรู้

เย่จิ่งอวี้ขมวดคิ้ว

“ในเมื่อเสวียนเอ๋อร์รู้สึกว่าลั่วสุ่ยชิงรู้สึกสงสารชิงฮุย ทำไมถึงยังเชื่อคำพูดของนางด้วยล่ะ”

อินชิงเสวียนยักไหล่

“ตอนที่พบชิงฮุย ลั่วสุ่ยชิงไม่ได้แสดงกิริยาอาการอะไรมากนัก อาจเป็นเพราะข้าใช้ความคิดที่ต่ำช้ามาคาดเดาจิตใจของวิญญูชน นับจากวันที่ลั่วสุ่ยชิงเลือกที่จะช่วยเรา ก็ปล่อยวางได้หมดแล้ว”

เย่จิ่งอวี้นั่งลงบนเก้าอี้ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “หากเป็นเช่นนั้นก็คงจะดีไม่น้อย แต่ชิงฮุยผู้นี้เป็นคนชั่วช้าตายยากจริงๆ กระต่ายเจ้าเล่ห์เตรียมโพรงไว้สามโพรง ถ้าเขาหลบซ่อนอยู่เฉยๆ อีกพันปีแปดร้อยปี เรามิต้องรอจนร่างของเขากลายเป็นเถ้าถ่านงั้นหรือ”

“ดังนั้น เราเลือกที่จะเชื่อใจลั่วสุ่ยชิงก่อนเถอะ ถ้านางหาคนไม่พบ เราค่อยคิดหาทางอื่น”

ตอนนี้นางเป็นคนเดียวที่สามารถตรวจจับกำลังภายในของเฟยเหยาได้ และนี่คือทางออกเดียว

“คงทำได้เท่านี้แล้ว เสวียนเอ๋อร์ก็พักผ่อนหน่อยเถิด ข้าจะไปดูเหล่าศิษย์ที่ถูกควบคุม จะพยายามช่วยชีวิตให้มากที่สุด”

“เดี๋ยวก่อน เสี่ยวหนานเฟิงอยู่ที่ไหน”

อินชิงเสวียนไม่ได้เจอลูกชายหลายวันแล้ว นางห่วงพะวงถึงเรื่องนี้มาตลอด