สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1482

แก่นวิญญาณของลั่วสุ่ยชิงสั่นสะเทือนอีกครั้ง กลุ่มพายุสีดำก็หายไปทันที ดูเหมือนนางจะได้รับบาดเจ็บสาหัส มีเลือดออกที่มุมปากอีกแล้ว

“ลั่วสุ่ยชิง เจ้าเป็นอะไรไป”

เย่จิ่งหลานบีบไหล่ของนาง ผ้าไหมสีดำบนตัวของนางก็หลุดออกไป ไหล่ขาวเนียนราวหิมะก็ปรากฏต่อสายตาของเย่จิ่งหลาน

เย่จิ่งหลานรีบคลุมตัวนางไว้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่นึกว่าดึงขึ้นสูงเกินไป ทำให้ผ้าถูกดึงขึ้นจนเห็นเรียวขางาม

เย่จิ่งหลานลนลาน ออกแรงดึงลง พรวด ตรงกลางลำตัวก็เปิดออกอีก ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องปิดตรงไหนแล้ว มองเห็นได้ชัดเจนจริงแท้แน่นอน

ลั่วสุ่ยชิงดูหงุดหงิด แต่นางถูกค่ายกลสะท้อนกลับ จึงไม่สามารถออกแรงได้เลย จำต้องปล่อยให้เย่จิ่งหลานกอดเอาไว้

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ถือซะว่าข้าตาบอด ข้าไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ ข้าจะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้เจ้าเดี๋ยวนี้”

เขาช่วยพยุงลั่วสุ่ยชิง วางมือบนหลังนาง เสื้อผ้าของนางขาดวิ่นไปหมด จึงไม่ได้คลุมส่วนไหนของนางอีก

“เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าเป็นสุภาพบุรุษ ไม่มีทางแอบดูเด็ดขาด”

เย่จิ่งหลานหลับตาข้างหนึ่งลืมตาอีกข้างหนึ่ง ซึ่งไม่ถือว่าเป็นการโกหกทั้งหมด

ลั่วสุ่ยชิงเม้มริมฝีปากแน่น กัดฟันกรามกรอด

นางเหลือเพียงเศษเสี้ยวแก่นวิญญาณ ซึ่งอ่อนแอมาก นางรู้ว่าเย่จิ่งหลานได้เรียนรู้วิทยายุทธ์เฟยเหยามาตอนที่ถูกชิงฮุยควบคุม เดิมทีนางต้องการใช้วิชาบ่มเพาะร่างกายและจิตวิญญาณ เพื่อซ่อมแซมแก่นวิญญาณ หลอมรวมพลังของทั้งสองคน เปิดใช้เคล็ดวิชาต้องห้าม ทดลองดูว่าจะสามารถกลับไปที่ต้าโจวได้หรือไม่ แต่กลับได้ยินคำพูดของชิงฮุย นางฟุ้งซ่านไปชั่วขณะ จากนั้นก็ได้รับผลสะท้อนกลับ

เหตุผลที่นางไม่บอกอินชิงเสวียน เรื่องที่ตัวเองทิ้งแก่นวิญญาณไว้ในห้วงทะเลแห่งจิตของเย่จิ่งหลาน ข้อแรกก็เพราะวิธีการเข้าฝันนั้นน่าอายเกินไป และข้อสองก็คือก่อนที่นางจะถูกควบคุม แก่นวิญญาณยังอยู่ในสภาวะหลับใหล นางก็ไม่สามารถสื่อสารกับเศษเสี้ยวแก่นวิญญาณที่อยู่ในห้วงทะเลแห่งจิตนี้ได้เช่นกัน

ตอนที่นางเป็นองค์หญิง สิ่งที่ได้เรียนรู้ก็มีแต่วิธีการใช้กลยุทธ์ต่างๆ เพื่อบริหารคนและงานฝีมือของสตรี แม้ว่าจะเคยสัมผัสกับศาสตร์เหล่านี้มาบ้าง แต่ไม่เคยนำไปปฏิบัติจริง หากไม่เพราะช่วยเย่จิ่งหลาน นางก็จะไม่เสี่ยงที่จะทำอะไรที่บ้าบิ่นเช่นนั้น แบ่งแก่นวิญญาณ เข้าสู่ห้วงทะเลแห่งจิตของผู้อื่น

โดยไม่คาดคิดว่ามันจะได้ประโยชน์จากความโชคร้าย เศษเสี้ยวแก่นวิญญาณนี้ กลับกลายเป็นฟางช่วยชีวิตของตัวเอง

บทที่ 1482 เจ้าถือซะว่าข้าตาบอด 1

บทที่ 1482 เจ้าถือซะว่าข้าตาบอด 2

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์