สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1483

เย่จิ่งหลานถูกตบจนสะดุ้งสุดตัว ปิดหน้า แล้วพูดด้วยสีหน้าน้อยใจ “ยังไม่ได้แต่งงาน เจ้าก็เริ่มใช้ความรุนแรงในครอบครัวแล้ว ถ้าแต่งงานกับเจ้าจริงๆ มิต้องถูกเจ้าทุบตีตายหรอกหรือ”

ลั่วสุ่ยชิงยกมือขึ้นอีกครั้ง แต่ก็หมดเรี่ยวแรง และตัวอ่อนปวกเปียกล้มลงอีก

เย่จิ่งหลานคลุมตัวให้นาง คุกเข่าแล้วพูดพล่ามไม่หยุด “ผู้หญิงมีความเป็นตัวของตัวเองบ้างก็ดีเหมือนกัน ถ้าอ่อนโยนเกินไปข้ากลับยิ่งไม่ชอบ ตีตัวได้แต่อย่าตบหน้า ต่อไปเจ้าช่วยเปลี่ยนที่ตีได้ไหม”

เขาลูบผมของลั่วสุ่ยชิงและพูดว่า “เจ้าอย่าใจร้อน เรื่องลูกๆ พวกเราค่อยปรึกษากันก็ได้ ถ้าเจ้าไม่ชอบมีลูกเยอะ งั้นมีคนเดียวก็ได้ ถึงเป็นดิงค์ (คู่แต่งงานที่มีรายได้ด้วยกันทั้งคู่แต่ไม่มีลูก) ข้าก็ไม่คัดค้าน”

เขาไอแห้งๆ แล้วพูดว่า “จริงๆ แล้วนะ ถึงเราสองคนจะมีเซ็กส์กันเจ้าก็ไม่เสียเปรียบหรอก เจ้าเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ส่วนข้าก็เป็นหนุ่มบริสุทธิ์เช่นกัน ล้วนเป็นครั้งแรกเหมือนกัน อย่าดูถูกกันและกัน ถึงแม้ข้าจะทำไม่ค่อยเก่ง แต่ต่อไปรับรองว่าข้าจะตั้งใจให้มากๆ”

ลั่วสุ่ยชิงรู้สึกเหมือนหัวของตัวเองกำลังจะระเบิด แม้ว่านางจะไม่เข้าใจว่าอะไรคือดิงค์อะไรคือมีเซ็กซ์ พูดง่ายๆ ก็คือ นั่นไม่น่าจะใช่อะไรที่ดี

นางต้องการให้เย่จิ่งหลานหุบปาก แต่เย่จิ่งหลานกลับปากมากปากบอน พูดเป็นน้ำไหลไฟดับไม่จบไม่สิ้นเสียที ลั่วสุ่ยชิงเหมือนได้ยินเสียงวิ้งๆ อยู่ในหัว เลือดลมไหลย้อนกลับ ภาพเบื้องหน้าเปลี่ยนเป็นสีดำ และอาเจียนออกมาเป็นเลือด จากนั้นก็เป็นลมหมดสติไปเลยทีเดียว

“ลั่วสุ่ยชิง ลั่วสุ่ยชิง!”

เย่จิ่งหลานตกใจ ดึงนางขึ้นมาถ่ายทอดกำลังภายในอีกครั้ง...

ต้าโจว

อินชิงเสวียนพาลั่วสุ่ยชิงออกจากเรือนเล็ก ศิษย์ไม่มีสติที่ถูกปราบปรามทั้งหมดก็ถูกนำไปยังพื้นที่โล่งในใจกลางเมืองอิ๋นเฉิง

ในเวลานี้ ภายใต้การรักษาร่วมกันของนักพรตเทียนชิงและหลิวซือจวินทำให้พวกเขาฟื้นคืนสติแล้ว เมื่อเจ้าสำนักของตัวเอง จึงรู้ว่าพวกเขามาถึงหุบเขาเชื่อมเมฆาแล้ว

เมื่อนึกถึงสำนักที่ถูกทำลาย ตำราเคล็ดวิชาลับถูกทำลายไปมากกว่าครึ่ง ศิษย์เหล่านี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า ต่างคุกเข่าร้องไห้ขอโทษขอโพย

“หยุดร้องไห้ได้แล้ว ถ้าร้องไห้แล้วมันแก้ปัญหาได้ แล้วจะให้พวกเราอยู่ไปเพื่ออะไร”

“ถูกต้อง ตำราถูกทำลายก็สามารถเขียนใหม่ได้ ไม่เคยได้ยินคำนี้หรือว่า ตราบใดที่ภูเขาเขียวขจี ก็ไม่ต้องกลัวไม่มีฟืนใช้”

“ใช่ๆ ลูกผู้ชายอกสามศอก หลั่งเลือดไม่หลั่งน้ำตา มีอะไรให้ต้องอ่อนไหวขนาดนั้น เมื่อมาแล้ว เช่นนั้นก็รั้งอยู่ที่นี่เพื่อช่วยกันต้านศัตรู เป็นเพียงสิ่งของภายนอกที่ไม่สามารถติดตัวไปได้ ไม่มีอะไรต้องเสียดาย”

แม้ว่าเจ้าสำนักต่างๆ จะติดอยู่ที่นี่ แต่ต่างก็มีบารมีของเจ้าสำนัก ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ เหล่าศิษย์ก็กลับมามีความเชื่อมั่นอีกครั้ง

อินชิงเสวียนลอบพยักหน้า แม้ว่าขวัญกำลังใจจะเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นและไม่มีตัวตน แต่เมื่อในสนามรบ กลับมีข้อได้เปรียบอย่างแน่นอน เมื่อใดที่ขวัญกำลังใจลดลง ย่อมจะต้องกระจัดกระจายกันไปในที่สุด

“แม่นางลั่ว ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว โปรดตรวจสอบด้วย”