สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1492

ลิ่นเซียวตะโกนเสียงดัง ปราณกระบี่บนท้องฟ้าก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ปราณกระบี่นับพันรวมตัวกันในที่จุดเดียวอีก และปราณกระบี่สีทองก็เปล่งประกายด้วยแสงสีทองพร่างพราว เทียบเคียงกับความรุ่งโรจน์ของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์

ปราณกระบี่อันทรงพลังสามารถสะเทือนขุนเขา สะท้านสวรรค์!

ช่างเป็นกระบี่ที่น่าตกใจจริงๆ!

ใบหน้าของชิงฮุยแสดงสีหน้าเคร่งขรึมเป็นครั้งแรก

คนผู้นี้สมแล้วที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา!

ปราณโคจรไปทั่วร่าง มีหมอกสีดำลอยขึ้นมาทั่วตัว ร่างนั้นปรากฏขึ้นในหมอกรางๆ ดวงตาทั้งคู่เกือบจะเสียตาขาวไปทั้งหมด ทั้งร่างถูกปกคลุมไปด้วยชั้นสีดำ ซึ่งทั้งแปลกและน่าสะพรึงกลัว!

เพียงชั่วพริบตา กระบี่ก็ร่วงหล่นและหมอกก็หายไป

อากาศเงียบสงบอย่างน่าขนลุก ไม่มีเสียงใดๆ แม้แต่เย่จิ่งอวี้และคนอื่นๆ ที่โจมตีอินชิงเสวียนก็ยืนนิ่ง

ในเหตุการณ์ ชิงฮุยค่อยๆ ลุกขึ้นยืน มีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก

ลิ่นเซียววางมือข้างหนึ่งไพล่หลัง ยืนตระหง่านต้านสายลม

อินชิงเสวียนดีใจ สำเร็จแล้ว!

นางรีบวิ่งไปหาลิ่นเซียว

“อา...”

“อาจารย์!”

วินาทีต่อมา ความประหลาดใจของอินชิงเสวียนกลายเป็นความตกใจ

หน้าอกของลิ่นเซียวกลายเป็นสีแดงเลือด มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากเช่นกัน

“อาจารย์ ท่านได้รับบาดเจ็บ!”

นางรีบหยิบน้ำพุวิญญาณออกมา แต่ตอนนี้นางเอาแต่คำนึงถึงกระบวนท่านั้นของอาจารย์ นางมองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าชิงฮุยลงมืออย่างไร ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความแข็งแกร่งของเขาช่างครั่นคร้ามเพียงใด

แต่จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามือเบาโหวง น้ำพุวิญญาณในมือถูกชิงฮุยชิงไปแล้ว

อินชิงเสวียนไม่มีเวลาสบถสาปแช่ง รีบหยิบอีกขวดออกมา แล้วยกใส่ปากของลิ่นเซียวอย่างรวดเร็ว

“อาจารย์ ท่านเป็นอะไรไหม”

“ไม่เป็นไร!”

ลิ่นเซียวผ่อนลมหายใจออก พลังชี่แท้ที่ถูกควบคุมในร่างกายก็เริ่มไหลเวียนอีกครั้ง

ชิงฮุยโผล่ออกมาจากหมอกสีดำแล้ว