สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1493

ในช่วงที่เกิดวิกฤติในต้าโจว ฝ่ายของเย่จิ่งหลานก็ตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน

หลังอาหารเย็น เขาได้พูดคุยกับชิงผิงชิงอาน แต่กลับไม่สามารถหาสาเหตุได้ จึงเข้าสู่สมาธิอีกครั้งเข้าสู่ห้วงทะเลแห่งจิต แต่ก็ต้องตกใจกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

ทั่วทั้งห้วงทะเลแห่งจิตเต็มไปด้วยหมอกสีดำ ลั่วสุ่ยชิงร่างเปลือยเปล่า นั่งขัดสมาธิอยู่ในค่ายกล ขยับมืออยู่ตลอดเวลา ลมปราณแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าในทันที!

“แม่นาง เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”

เย่จิ่งหลานถามอย่างครอบงำมาก

ลั่วสุ่ยชิงยังคงหลับตาแน่น มีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก

“นี่ ลั่วสุ่ยชิง เจ้าไม่เป็นไรนะ?”

เมื่อเห็นนางมีท่าทางแบบนี้ เย่จิ่งหลานก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย

ในเวลานี้ เสียงสะท้อนที่ชัดเจนฟังดูเหมือนน้ำใสในห้วงทะเลแห่งจิตก็ตอบกลับมา

“เย่จิ่งหลาน มาช่วยข้าที ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในต้าโจว แต่รู้สึกได้ว่าร่างกายของชิงฮุยอ่อนแอ แก่นวิญญาณของข้าได้กลับมาควบคุมร่างกายบางส่วนแล้ว เสี้ยววิญญาณนี้คือกุญแจสำคัญ ว่าเจ้าและข้าจะสามารถกลับไปได้หรือไม่”

เย่จิ่งหลานได้ยินเสียงของลั่วสุ่ยชิงเป็นครั้งแรก จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

“เจ้าพูดได้แล้ว?”

ลั่วสุ่ยชิงหลับตาลง

“ไม่ได้”

เย่จิ่งหลานรู้สึกประหลาดใจ

“แต่เมื่อครู่เจ้าส่งเสียงออกมา”

หางเสียงของลั่วสุ่ยชิงเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย

“ทำไมเจ้าถึงพูดมากนักนะ นี่คือประเด็นสำคัญหรืออย่างไร ยังไม่รีบไสหัวมาอีก ใช้วรยุทธ์เฟยเหยาในร่างกายของเจ้าช่วยข้าอีกแรง!”

“ข้าน้อยน้อมรับบัญชา!”

เย่จิ่งหลานรีบนั่งลงด้านหลังลั่วสุ่ยชิง ฝ่ามือสัมผัสกับผิวที่เรียบเนียนและละเอียดอ่อนของนาง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกฟุ้งซ่าน

เสียงของลั่วสุ่ยชิงดังขึ้นอีกครั้ง

“หลักการพื้นฐานของสิ่งทั้งปวง อย่าคิดเหลวไหล เมื่อใดที่ธาตุไฟเข้าแทรก ไม่เพียงแต่จิตวิญญาณของข้าจะดับลงเท่านั้น แต่เจ้ายังจะตายด้วย!”

หัวใจของเย่จิ่งหลานไหววูบ รีบสำรวมสติสัมปชัญญะ