สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1496

ชิงฮุยได้รับบาดเจ็บ ทั้งยังมีลั่วสุ่ยชิงที่กำลังต่อสู้กับแก่นวิญญาณของเขา จึงเคลื่อนไหวช้า

ลิ่นเซียวแทงกระบี่สวน โจมตีจุดถันจงที่อยู่กลางอกของนาง พลังของลั่วสุ่ยชิงถูกยับยั้ง ก้าวหยุดนิ่ง ในเวลาเดียวกัน แก่นวิญญาณของเย่จิ่งหลานก็เข้าสู่ห้วงทะเลแห่งจิตของลั่วสุ่ยชิง

ในหมอกสีดำ ชายและหญิงกำลังต่อสู้กัน เย่จิ่งหลานหลบเข้าไปในวงการต่อสู้ และช่วยลั่วสุ่ยชิงต่อสู้กับชิงฮุย

ชิงฮุยตกตะลึง

“เป็นเจ้า!”

“ใช่ ข้าเอง!”

ขณะที่พูด เย่จิ่งหลานได้ซัดฝ่ามือใส่เขาหลายครั้งแล้ว

การเข้าร่วมวงการต่อสู้ของเขาทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไปทันที ชิงฮุยก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ

ตะโกนด้วยความเดือดดาล “ลั่วสุ่ยชิง เจ้าคิดจะช่วยคนนอกจัดการกับข้าจริงๆ อกตัญญู!”

ลั่วสุ่ยชิงตกใจเล็กน้อย วิชาฝ่ามือช้าลงครู่หนึ่ง

“เจ้าเป็นใครกันแน่”

ชิงฮุยคำรามด้วยความโกรธ

“เจ้ารู้คำตอบแล้ว ยังต้องการจะถามอีกรึ”

ลั่วสุ่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย

“จริงหรือ...เป็นท่าน?”

เย่จิ่งหลานไม่รู้ว่าทั้งสองกำลังเล่นปริศนาทายคำอะไรอยู่ แค่อยากจะจัดการกับปีศาจชั่วร้ายนี้โดยเร็ว เขาลงมือรวดเร็ว ล้วนหมายไปยังจุดตายของชิงฮุย

ชิงฮุยบังคับเย่จิ่งหลานให้ถอยกลับ ตะโกนด้วยเสียงเหี้ยม “หากข้าไม่บอกวิธีฝึกฝนธาตุวิญญาณแก่เจ้า เจ้าคงตายตั้งแต่ตอนที่อายุสิบแปดแล้ว ถ้าข้าไม่บอกเจ้าถึงที่ตั้งของแดนศักดิ์สิทธิ์ เจ้าจะพบชิงฮุยได้อย่างไร ตอนนี้แทนที่จะช่วยข้า กลับช่วยคนนอกต่อสู้กับข้า ลั่วสุ่ยชิง เจ้าผิดต่อบรรพบุรุษของเรา!”

ลั่วสุ่ยชิงตกใจอีกครั้ง พูดด้วยความไม่เชื่อ “ท่าน คือเสด็จพ่อจริงๆ หรือ”