สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1507

ระหว่างเจ้าสำนักเซี่ยวและเจ้าสำนักเฮ่อมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก ทว่าระหว่างเซี่ยวอิ่นหวนและลิ่นเซียวนั้นอยู่ในระดับปานกลาง จนแทบจะไม่มีปฏิสัมพันธ์กันเลย

บัดนี้เห็นเขาขวางทาง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากการตายของศิษย์น้องเฟิ่งอี๋ ทำให้กลายเป็นคนสติเลอะเลือน กระทำการสิ่งใดล้วนไม่ผ่านการใช้ความคิด เป็นเรื่องยากสำหรับคนทั่วไปที่จะเข้าใจทันทีว่าเขามีเจตนาอะไร

ลิ่นเซียวรู้จักนาง พยักหน้าเบาๆ

“เฟิ่งอี๋ตายแล้ว ข้ารู้แล้ว”

เซี่ยวอิ่นหวนรู้สึกเจ็บปวดในใจ แต่เดิมก็เจ็บปวดจากการพลัดพรากอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเขาพูดถึงศิษย์น้องที่รักดุจน้องสาว หางตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

ริมฝีปากของนางสั่นเทา ลดเสียงลง กดซ่อนความเศร้าไว้ในใจ

“ศิษย์พี่ลิ่นควรจะออกมาสู่ความจริงได้แล้ว ถ้าศิษย์น้องอยู่บนสวรรค์มีญาณรับรู้ คงไม่อยากเห็นท่านจมปลักอยู่ที่นี่เพราะนางแน่นอน...”

ลิ่นเซียวไม่ต่อคำ แต่พูดต่อว่า “ตาเฒ่าเซี่ยวก็จากไปแล้วเช่นกัน”

หัวใจของเซี่ยวอิ่นหวนเจ็บปวดรวดร้าวอีกครั้ง ก้มหน้าสะอื้น

“พ่อบุญธรรมเสียชีวิตเพื่อผดุงความยุติธรรมในยุทธจักร ไม่ผิดต่อปณิธานที่ก่อตั้งหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์”

ลิ่นเซียวยังไม่ต่อคำ มองดูนางแล้วถามว่า “เจ้าจะไม่กลับไปเมืองหลวงหรือ”

เซี่ยวอิ่นหวนสับสนเล็กน้อย แต่สูดหายใจลึกแล้วตอบว่า “ไม่กลับ ข้าจะสืบทอดปณิธานของพ่อบุญธรรม ปกป้องหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ต่อไป ไม่ให้เสียชื่อเขา”

“เจ้าในตอนนี้ คล้ายกับเฟิ่งอี๋มาก...”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ลิ่นเซียวก็หยุดชะงักเล็กน้อย

“ก็ดี ข้าจะกลับไปที่สำนักกระบี่สังหารเช่นกัน หากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์มีเรื่องอะไร ลิ่นเซียวจะเป็นผู้รับผิดชอบเอง จอมยุทธ์หญิงเซี่ยวเดินทางปลอดภัย!”

เขาเหมือนกับตั้งใจจะพูดคำพูดเหล่านี้โดยเฉพาะ หลังจากพูดจบก็จากไปโดยไม่หันกลับมามอง

เซี่ยวอิ่นหวนตกใจเล็กน้อย