สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1513

“หม่อมฉันน้อมถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ!”

อินชิงเสวียนยอบกายน้อยๆ ทำความเคารพอย่างเป็นทางการตามราชประเพณี

“ตามสบาย”

เย่จิ่งอวี้คว้าตัวอินชิงเสวียนขึ้น

เมื่อก่อนที่เคยอยู่ในวังหลวง เย่จิ่งอวี้คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าราชบริพารจะกราบถวายบังคมเจ้าเหนือหัว ตอนนี้เมื่อได้เดินทางท่องยุทธภพ กลับรู้สึกว่ามันลำบากยุ่งยากจริงๆ

“จากนี้ไปเมื่อเสวียนเอ๋อร์พบข้า ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพอีก ส่วนพวกเจ้าเมื่อกลับเข้าวังมาแล้ว เช่นนั้นควรปฏิบัติหน้าที่รับใช้ให้ดี เสวียนเอ๋อร์กำลังตั้งครรภ์ ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ”

เมื่อทั้งหมดรู้ว่าอินชิงเสวียนตั้งครรภ์ ดวงตาของทุกคนก็เปล่งประกายด้วยความดีใจ ในสายตาของพวกเขา การมีลูกหลานมากมายถือเป็นโชควาสนา ทั้งสองพระองค์แต่งงานกันมาเกือบสองปีแล้ว ยังมีแค่เสี่ยวหนานเฟิงคนเดียว ในวังค่อนข้างเงียบเหงาอยู่บ้าง

“พวกกระหม่อม/หม่อมฉัน น้อมรับพระบัญชา จะพยายามดูแลพระนางฮองเฮาให้เต็มที่พ่ะย่ะค่ะ/เพคะ!”

“ดีมาก ออกไปก่อนเถอะ”

เย่จิ่งอวี้ถอยห่างจากฝูงชน ดึงอินชิงเสวียนไปที่เก้าอี้

“เสวียนเอ๋อร์สวมอาภรณ์ฮองเฮาช่างดูดียิ่งนัก”

“ฝ่าบาทก็เช่นกัน ชุดมังกรเหมาะกับท่านมาก”

อินชิงเสวียนก็พูดจาสรรเสริญเกินจริงเช่นกัน แล้วถามด้วยรอยยิ้ม “ไม่ทราบว่าบัลลังก์ฮ่องเต้นี้ อาอวี้ยังคุ้นเคยหรือไม่”

เย่จิ่งอวี้ยิ้มอย่างขมขื่น

“ไม่คุ้น ช่วงที่อยู่ป่าเขาที่ห่างไกลยังมีอิสระมากกว่าในสถานที่ทางการ หวังเพียงว่าจ้าวเอ๋อร์จะเติบโตขึ้นโดยเร็ว จะได้คืนให้อิสรภาพแก่ข้า”

อินชิงเสวียนเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม

“งั้นก็รอจนกว่าต้าโจวจะเจริญรุ่งเรืองก่อนดีกว่า ข้าไม่อยากให้ท่านทิ้งความยุ่งเหยิงให้ลูกชายของข้า”

เย่จิ่งอวี้เอื้อมมือออกไปโอบไหล่นางเข้าสู่อ้อมแขน พูดอย่างขมขื่น “ทั้งหัวใจและสายตาของเสวียนเอ๋อร์ล้วนมีแต่จ้าวเอ๋อร์ ไม่รู้ว่าเจ้าจะรักสามีอย่างข้าหรือไม่”

เมื่อเห็นสีหน้าน้อยเนื้อต่ำใจของเย่จิ่งอวี้ อินชิงเสวียนก็หัวเราะคิก เอื้อมมือไปกอดเย่จิ่งอวี้ตอบ