สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1515

“อินปู้อวี่ มีคนมาหาท่านน่ะ!”

เย่ไห่ถังเดินไปที่ประตูพระที่นั่ง วางมือเท้าสะเอว แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน

อินปู้อวี่กำลังดูแผนที่การป้องกันในพระราชวัง ไม่รู้ข่าวการกลับวังของอินชิงเสวียน เขาเป็นคนหัวโบราณ ซื่อสัตย์สุจริต ไม่ค่อยซักถามเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับหน้าที่ เมื่อได้ยินเสียงของเย่ไห่ถัง อินปู้อวี่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ตอนนี้เขากลัวที่จะเจอเย่ไห่ถังมาก ไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไม รู้แค่ว่าเขารู้สึกสับสนมาก

“บอกว่าข้าไม่อยู่”

องครักษ์กล่าวด้วยความเคารพ “ผู้บัญชาการ ผู้มาไม่ได้มีเพียงแต่องค์หญิงเท่านั้น แต่ยังมีฮองเฮาด้วยขอรับ”

อินปู้อวี่ลุกพรวดขึ้นทันที

“น้องหญิงใหญ่กลับมาแล้วหรือ”

เขาเดินออกจากประตูพระที่นั่งอย่างรวดเร็ว และเห็นอินชิงเสวียนในเครื่องแบบฮองเฮาสีแดงสด ไม่ได้เจอนางมานานกว่าครึ่งปีแล้ว รูปลักษณ์ของอินชิงเสวียนไม่เปลี่ยนไปเลย มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่สุขุมและมีพลังมากขึ้น

“น้อง...”

อินปู้อวี่พูดออกมาคำหนึ่ง แต่รู้สึกว่าไม่เหมาะสม จึงรีบคุกเข่าลงบนพื้น

“กระหม่อมอินปู้อวี่ ขอถวายพระพรฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ”

อินชิงเสวียนมีหรือจะยอมให้เขาคุกเข่า จับแขนทั้งสองข้างของเขา แล้วดึงขึ้น

นางรู้สึกรำคาญกับพิธีการยุ่งยากในวังจริงๆ คุกเข่าไปมา ทำให้นางเวียนหัวไปหมด

“พี่รองไม่ต้องมากพิธี ได้ยินมาว่าพี่รองพำนักอยู่ในวังตลอด ไม่ทราบว่าคุ้นชินหรือยัง”

“ก็พอไหว น้องหญิงเป็นอย่างไรบ้าง”

อินปู้อวี่มองไปที่อินชิงเสวียนด้วยความกังวล

อินชิงเสวียนยิ้มพลางกล่าวว่า “ข้าก็สบายดีเช่นกัน”

อินปู้อวี่เหลือบมองไปข้างหลังนางแล้วถามว่า “จ้าวเอ๋อร์ล่ะ?”

“อยู่ในตำหนักจินอู๋น่ะ”