สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1519

เมื่อมองดูดวงตาคู่นั้นที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความอ่อนโยน หัวใจของอินชิงเสวียนเหมือนจะถูกสิ่งของบางอย่างกระแทกอย่างแรง พูดไม่ออกเป็นเวลานาน

นางคิดมาตลอดว่าความรักนั้นสามารถร้อนแรงเร่าร้อน หรือจะค่อยเป็นค่อยไปอย่างยาวนานก็ได้ แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่า ความรักของเย่จิ่งอวี้นั้นลึกซึ้งและหนักหน่วงมาก จนกระทั่งครอบครองหัวใจของนางอย่างเต็มกำลัง

รู้สึกว่าลำคอตีบตันไปหมด การมองเห็นพร่าเลือนไปชั่วขณะหนึ่ง

นางยืนขึ้นอย่างช้าๆ เดินไปหาเย่จิ่งอวี้ นางอ้าแขนออก และกอดชายตรงหน้าอย่างแรง ราวกับว่าได้อุ้มทั้งโลกไว้ในอ้อมกอด

จากนั้นก็ยืนเขย่งปลายเท้า จูบริมฝีปากที่เริ่มเย็นของเขา

นางเป็นฝ่ายเริ่มตวัดปลายลิ้นดุนดันปลายลิ้นของเย่จิ่งอวี้ อ้อยอิ่งอยู่กับเขา

รสหวานเข้าครอบงำประสาทสัมผัสของเย่จิ่งอวี้ทันที เขากอดร่างเล็กของหญิงสาวด้วยมือข้างเดียว จากผู้ที่เป็นฝ่ายถูกกระทำกลับกลายเป็นฝ่ายกระทำ ยึดร่างบางของนางไว้กับอกของตัวเอง กระแสเสียงแหบเครือ

“เสวียนเอ๋อร์...คิดถึงข้างั้นหรือ ทำไมวันนี้ถึงกระตือรือร้นเช่นนี้”

อินชิงเสวียนมองใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับเทพเซียนด้วยสายตาพร่าเลือน ประทับจูบที่มุมปากของเขาแล้วพึมพำเบาๆ

“คิดถึง ข้าคิดถึงท่านมาก รักท่านมากด้วย อาอวี้ ขอบคุณสวรรค์ ที่ส่งข้ามาสู่โลกนี้ ได้รู้จักท่าน!”

ริมฝีปากอันอ่อนนุ่มจูบระเรื่อยลงมาที่แนวกรามคมสัน อิดออดอยู่ที่ลูกกระเดือกที่กำลังขยับขึ้นลง ตวัดปลายลิ้นขึ้น ทำให้เย่จิ่งอวี้ตัวสั่นสะท้าน เสวียนเอ๋อร์แบบนี้ ช่างน่าหลงใหลยิ่งนัก!

นิ้วเรียวเลื่อนเข้าไปในช่องว่างของชุดเสื้อผ้าสีแดงสด อีกมือหนึ่งจับเอวคอดกิ่วของอินชิงเสวียน แล้ววางลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน

“เสวียนเอ๋อร์!”

เขาเรียกชื่อนางด้วยเสียงแผ่วเบา ดวงตาลึกล้ำเต็มไปด้วยความรักและความใคร่

อินชิงเสวียนไม่มีความเคอะเขิน นางเป็นฝ่ายเริ่มเอื้อมมือออกไป โน้มตัวเย่จิ่งอวี้เข้าหาตัวเอง

“อาอวี้ ไม่ต้องพูด จูบข้า!”

เย่จิ่งอวี้ยิ้มอย่างขบขัน

“น้อมรับบัญชา!”

...