สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1518

ในตำหนักจินอู๋ อากาศอบอุ่นเหมือนฤดูใบไม้ผลิ

มีเตาผิงสร้างไว้ในห้อง เปลวไฟไหววูบวาบเป็นรูปร่าง ทำให้ตำหนักขนาดใหญ่แห่งนี้ดูมีชีวิตชีวาและอบอุ่นยิ่ง

เย่จิ่งอวี้ช่วยอินชิงเสวียนถอดเสื้อคลุมหนาๆ ออก แล้วส่งถ้วยน้ำชาร้อนๆ ใส่มือของนาง

“ได้ยินมาว่าเจ้ากับไห่ถังไปที่พระที่นั่งเทียนเต๋อ?”

“อืม ไห่ถังอยากไปพบพี่รองของข้า”

อินชิงเสวียนจิบคำเล็กๆ แล้ววางถ้วยชาลง

“ฝ่าบาทประสาทสัมผัสทั้งหูและตาดีเยี่ยม ทั้งยังมีองครักษ์เงานับไม่ถ้วน ทุกเรื่องในวัง คงปิดบังท่านไม่ได้ ไม่ทราบว่า ฝ่าบาทคิดอย่างไรกับเรื่องนี้”

เย่จิ่งอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย สรรพนามที่นางเรียกนี้ เขาไม่ชอบมากจริงๆ

นอกวังหลวง เขาและอินชิงเสวียนเป็นเพียงคู่รักธรรมดา เมื่อเสร็จสิ้นเรื่องสำคัญแล้ว พวกเขาก็พูดคุย หัวเราะ หยอกล้อกันบ้างตามประสา แต่เมื่อกลับมาที่วัง เหมือนทุกอย่างจะเปลี่ยนไปในทันที เพียงแค่เอ่ยคำว่า “ฝ่าบาท” ทันใดนั้นระยะห่างระหว่างคนทั้งสองก็เพิ่มมากขึ้น

“เรียกว่าอาอวี้เถอะ ข้าชอบมันมากกว่า ข้าสามารถเป็นฮ่องเต้ของทุกคนในโลกได้ แต่ไม่ใช่ของเจ้า”

“เอ๊ะ?”

อินชิงเสวียนกำลังคิดเรื่องเย่ไห่ถัง ไม่เข้าใจว่าเย่จิ่งอวี้หมายถึงอะไร

เย่จิ่งอวี้รั้งร่างบางของนางมาไว้ในอ้อมแขน ยกมือขึ้นเขกหน้าผากอันเรียบเนียนของนางเบาๆ ตามความเคยชิน

“เด็กโง่ ข้าเป็นสามีของเจ้า ภรรยาบ้านไหนทำตัวห่างเหินกับสามีของตัวเองขนาดนี้”

เมื่อนั้นอินชิงเสวียนจึงเข้าใจ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ

“อาอวี้พูดถูก”

แล้วบทสนทนาก็เปลี่ยนไป

“ถ้า...องค์หญิงกับพี่รองของข้ารักกัน อาอวี้...จะช่วยให้พวกเขาสมหวังหรือไม่”

เย่จิ่งอวี้มองนางอย่างประหลาดใจ

“ทำไมถามแบบนี้ล่ะ ข้าดูเหมือนคนชอบแยกคู่รักงั้นหรือ”