สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1523

อินปู้อวี่ไม่กล้าสบตาคู่นั้นโดยตรง ก้มหน้าพูดว่า “กระหม่อมจะกล้าหัวเราะเยาะองค์หญิงได้อย่างไร กระหม่อมเป็นห่วงองค์หญิง ดังนั้น...จึงมาเยี่ยม”

เย่ไห่ถังลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินไปหาเขาทีละก้าว

ถามด้วยดวงตาแดงก่ำ “ข้ากำลังจะไปจากวังหลวง จะไม่ได้รบกวนท่านอีกตลอดไป ท่านสมความปรารถนาแล้ว ยังต้องเป็นห่วงอะไรอีก”

อินปู้อวี่ก้มศีรษะลง มองดูปลายรองเท้าแล้วพูดว่า “ไม่ใช่อย่างที่องค์หญิงคิด กระหม่อมไม่เคยคิดเลยว่าองค์หญิงจะไปแต่งงานเชื่อมไมตรี”

เย่ไห่ถังยกมุมปากขึ้นอย่างเยาะเย้ยถากถาง

“การแต่งงานเชื่อมไมตรีเพื่อเสริมสร้างอำนาจราชวงศ์ ทำให้ประชาชนมีความสุขสงบ เป็นเรื่องธรรมดาตั้งแต่สมัยโบราณแล้วไม่ใช่หรือ จะไม่เคยคิดได้อย่างไร ท่านเคยไปทำศึกที่เจียงวู คงรู้สถานการณ์ที่นั่นดี ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ฟ้าดินกว้างขวาง สำหรับข้าคงเป็นสิ่งที่ดีมาก”

ทันใดนั้นอินปู้อวี่ก็เงยหน้าขึ้น สีหน้าตื่นเต้นเล็กน้อย

“ไม่ดี ที่นั่นไม่เหมาะกับองค์หญิงเลย ชาวเจียงวูส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในกระโจม อพยพตามฤดูกาล แม้แต่ตำหนักที่ประทับที่เป็นทางการก็ยังไม่มีด้วยซ้ำ องค์หญิงสูงศักดิ์ล้ำค่า จะทนสิ่งนี้ได้อย่างไร”

เย่ไห่ถังมองดูเขาแล้วพูดว่า “ถ้าพวกเขามีชีวิตอยู่ได้ ข้าก็ต้องอยู่ได้ ถ้าอยู่ไม่ได้ งั้นก็แค่ตายอยู่ข้างนอกนั่นซะก็จบเรื่อง แทนที่จะอยู่ในวัง ทำให้คนอารมณ์เสีย”

ดวงตาของอินปู้อวี่เปลี่ยนเป็นสีแดง

“ไม่ ไม่มีใครกล้าเกลียดองค์หญิง กระหม่อมจะไปหาฮองเฮา อธิบายเรื่องนี้ให้นางฟัง ฝ่าบาทมีความรักต่อนางอย่างลึกซึ้ง ต้องเปลี่ยนใจได้แน่นอน”

“นั่นไม่จำเป็น ในเมื่อท่านไม่ชอบข้า แม้ว่าข้าจะอยู่ที่นี่ แล้วจะมีประโยชน์อะไร อินปู้อวี่ท่านไปเถอะ”

เย่ไห่ถังหันกลับมา และเดินทื่อๆ ไปทางหน้าต่างอย่างไร้จิตวิญญาณ

แต่กลับรู้สึกว่าข้อมือถูกบีบ มีคนจับไว้

เย่ไห่ถังหันกลับมา ก็สบตากับอินปู้อวี่ที่ส่งสายตาร้อนรนกระวนกระวายใจ

“ข้า...ไม่ให้เจ้าไป!”