สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1525

ณ ตำหนักจินอู๋

“เป็นอย่างไร ข้าดูคนออกไหม”

เย่จิ่งอวี้นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมยาวนุ่มๆ ด้วยสีหน้าท่าทางพออกพอใจมาก

อินชิงเสวียนทำเสียงชิ

“เห็นๆ อยู่ว่ามันเป็นเรื่องง่ายที่จบได้ด้วยคำพูดเดียว ท่านกลับข่มขู่จนพวกเขาเกือบตาย เอาเถอะ เห็นแก่อาอวี้ที่วางแผนเผื่อน้องสาว ข้าจะไม่ถือสาท่าน ได้ยินมาว่าเสด็จอาไปสู่ขอที่ตระกูลอินแล้ว ต้าโจวมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นติดต่อกันเลยทีเดียว”

เย่จิ่งอวี้โอบนางไว้ในอ้อมแขน

“สิ่งที่ข้ารอคอยมากที่สุดคือเรื่องดีของเสวียนเอ๋อร์ ช่วงนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง องค์หญิงน้อยของเราดิ้นบ้างหรือไม่”

อินชิงเสวียนลูบท้องน้อยโดยไม่รู้ตัว

“ไม่มี ถึงอย่างไรก็เป็นลูกสาว ท่าทางว่าง่ายมาก”

เย่จิ่งอวี้โน้มตัวลง เอาหน้าแนบกับท้องน้อยของอินชิงเสวียน

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว เสวียนเอ๋อร์มีชื่อที่ชอบหรือเปล่า”

อินชิงเสวียนหรี่ตาลงแล้วพูดว่า “ชื่อของจ้าวเอ๋อร์ยิ่งใหญ่เกินไป ก็เลยไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อว่าอะไรถึงจะเข้ากับลูกสาวสุดที่รักของข้า”

เย่จิ่งอวี้ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นข้าจะตั้งชื่อเอง แม้ต้องเปิดตำราโบราณจนหมดวังหลวง ข้าก็จะตั้งชื่อที่โด่งดังที่สุดในโลกให้ลูกสาวของเรา”

อินชิงเสวียนเหยียดนิ้วออก แล้วแตะจมูกของเขาเบาๆ

“หากท่านคิดไม่ออก ข้าจะลงโทษท่าน ไม่อนุญาตให้เข้ามาในตำหนักจินอู๋อีก”

เย่จิ่งอวี้ลุกขึ้นนั่งทันที

“เสวียนเอ๋อร์พูดจริงหรือ”

อินชิงเสวียนตีสีหน้าจริงจัง

“ท่านเห็นท่าทางของข้าเหมือนคนล้อเล่นงั้นหรือ”

ใครใช้ให้เขาขู่พี่รองของนางให้กลัวล่ะ ถ้าไม่ขู่เขาหน่อย มันดูจะไม่ยุติธรรม

เย่จิ่งอวี้พูดด้วยความกลัว “ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ข้าจะระดมบัณฑิตข้าราชบริพารจากทั่วทุกที่มา ต้องให้คำตอบที่น่าพอใจแก่เสวียนเอ๋อร์อย่างแน่นอน”

“ไม่ได้ แบบนั้นคือการโกง”