สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 209

ทุกคนหันไปหาอินชิงเสวียนเป็นตาเดียว

อินชิงเสวียนเข้าใจทันทีว่า หลวงจีนบ้านี่ต้องสมรู้ร่วมคิดกับไทเฮายายแม่มดเฒ่า เพื่อจัดการกับตัวเอง

นางจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “ปีศาจที่ไต้ซือพูดถึง คือข้ารึ”

หลวงจีนเสวียนเจินยังมีสีหน้าสงบ ราวกับไม่กริ่งเกรงต่อสิ่งใด

“ตำแหน่งที่อาตมาคำนวณนั้นเป็นตำแหน่งที่พระสนมอยู่จริงๆ ขอเชิญพระสนมตามอาตมาไปกำจัดปีศาจชั่วร้ายที่หอสวดมนต์ด้วย”

อินชิงเสวียนยิ้มเยาะ พูดว่า “อาศัยแค่คำพูดของไต้ซือคำเดียว ก็จะให้ข้าตามเจ้ากลับไปที่หอสวดมนต์งั้นรึ เหลวไหลทั้งเพ ข้าว่าได้ซือต่างหากที่มีปีศาจร้ายสิงสู่ ก่อปัญหาวุ่นวายในวัง ไต้ซือควรหุบปากแล้วยืดคอรอให้คนมาตัดเถอะ”

ไทเฮาพูดด้วยความโกรธทันที “ช่างอุกอาจจริงๆ เสวียนเจินไต้ซือเป็นตี้ซือพิทักษ์แคว้นที่ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงแต่งตั้งด้วยองค์เอง ให้เจ้ามาใส่ร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร”

อินชิงเสวียนแค่นเสียงอย่างเย็นชา พูดว่า “แล้วสิ่งไต้ซือกล่าวหาข้ามิใช่การใส่ร้ายหรอกรึ ในเมื่อไต้ซือเป็นตี้ซือพิทักษ์แคว้น เช่นนั้นก็ควรมีหน้าที่สำคัญคือการพิทักษ์แคว้น บัดนี้บ้านเมืองเกิดภัยแล้งอย่างหนัก ราษฎรกำลังอดอยาก กลับไม่เคยเห็นตี้ซือทำอะไรที่น่าอัศจรรย์เลย แต่กลับหาเรื่องวุ่นวายในวังหลังราวกับสตรี ใส่ร้ายว่าข้าเป็นปีศาจร้าย ช่างน่าขันนัก”

ทันทีที่อินชิงเสวียนพูดคำเหล่านี้ออกมา ขุนนางทุกคนก็สูดลมหายใจ

ตอนที่ฮ่องเต้องค์ก่อนยังอยู่ ทรงให้ความความเคารพเสวียนเจินไต้ซือผู้นี้เป็นอย่างมาก ถึงกับพาเข้าประชุมเช้าในราชสำนักด้วย แต่ตอนนี้กลับถูกสนมวังหลังเยาะเย้ย ทุกคนต่างก็เหงื่อออกแทนอินชิงเสวียนไปตามๆ กัน

ไทเฮาหน้าเขียวคล้ำด้วยความโกรธ นางลุกขึ้นยืนกล่าวว่า “เป็นเพียงสนมเล็กๆ กล้ากล่าววาจาสามหาวเช่นนี้ได่อย่างไร เด็กๆ จับตัวพระสนมเหยาเฟยไว้”

“ช้าก่อน”

เย่จิ่งอวี้ยืนขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา

“วันนี้เป็นวันประสูติของไทเฮา เหตุใดจึงทำให้วุ่นวายเช่นนี้”

เสวียนเจินพนมมือแสดงความเคารพต่อเย่จิ่งอวี้ พูดอย่างละอายใจว่า “อาตมาทำเช่นนี้เพราะเห็นแก่ฝ่าบาท หากปีศาจร้ายไม่ถูกกำจัดออกไป วังหลวงก็จะสงบได้ยาก หวังฝ่าบาทจะทบทวนด้วย”

อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ “เจ้าน่ะสิปีศาจ เจ้าหลวงจีนผีบ้า”

“บังอาจ! กบฏแล้ว กบฏแล้ว เหยาเฟย เจ้ากำลังท้าทายฮ่องเต้องค์ก่อนรึ เด็กๆ มาจับตัวนางเดี๋ยวนี้”