สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 221

ผ่านไปชั่วข้ามคืน แท่นบวงสรวงสวรรค์ก็ได้ถูกสร้างขึ้น

แท่นบวงสรวงสูงสามจั้งยื่นออกไปสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืน มีธงพุทธหลากสีแขวนอยู่ ทำให้ดูเคร่งขรึมน่าครั่นคร้าม

ในวันที่สอง ขุนนางทุกคนมาพร้อมกันที่วังหลังก่อนการประชุมเช้า เพื่อเป็นสักขีพยานที่เสวียนเจินและอินชิงเสวียนจะบวงสรวงสวรรค์เพื่อขอฝน

หลังจากประคบน้ำแข็งมาทั้งคืน รอยบวมแดงบนใบหน้าของเสวียนเจินก็ลดลงอย่างมาก เขาห่มจีวรหลวงจีนสีขาวราวกับหิมะ กับหมวกสีแดงทอง มือซ้ายวางตั้งบนหน้าอก มือขวาถือไม้ขักจระทองคำ ท่าทางประหนึ่งหลวงจีนผู้สูงศักดิ์

อินชิงเสวียนสวมชุดสีเทาอย่างลัทธิเต๋า เส้นผมศีรษะกูกรวบไว้ด้วยปิ่นปักผมไม้ ในมือถือกระบี่ไม้ต้นท้อ เมื่อมีสายลมพัดบริเวณชายผ้า ดูพลิ้วไหวราวกับนางฟ้า ให้ความรู้สึกประหนึ่งเทพเซียนบนสวรรค์

นางกำลังสร้างสถานการณ์ขู่ขวัญตบตาอย่างไม่ต้องสงสัย

ถ้าอยากให้ฝนตก ก็ไม่ต้องเตียมของอะไรให้มากมาย

เพียงแลกด้วยคะแนนสะสมก็สิ้นเรื่อง

อย่างไรก็ตาม อินชิงเสวียนก็มีความคิดของคัวเองเช่นกัน

ในความเข้าใจของนาง หลวงจีนนับเป็นนิกายหนึ่ง ลัทธิเต๋าถึงจะเป็นรากฐานที่แท้จริงของประเทศจีน แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ที่ประเทศจีน แต่อินชิงเสวียนก็อยากทำให้หลวงจีนเน่าคนนี้ได้สำเหนียกถึงความร้ายกาจ

เมื่อเห็นอินชิงเสวียนในท่าทางเช่นนี้ พวกขุนนางก็ประหลาดใจอีกครั้ง

พระสนมเหยาเฟยคนนี้คือใคร สวมชุดลัทธิเต๋าด้วยรึ

เย่จั้นซึ่งยืนอยู่ท่ามกลางขุนนางก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว อินจ้งกล่าวเพียงว่าลูกสาวคนที่สามเก่งด้านจังหวะดนตรี แต่ตอนนี้พอได้มองไกลๆ ก็รู้สึกว่านั่นยังห่างไกลมากโข

ยายหนูนี่รู้เรื่องอะไรมากมายจริงๆ

มิน่าล่ะหลานชายของเขาถึงอยากไปค้นที่หอสวดมนต์ยามวิกาลเพื่อช่วยนางถึงสองครั้ง สตรีแปลกผู้นี้คุ้มค่าให้ช่วยจริงๆ

องค์หญิงเย่ไห่ถังก็ยืนอยู่ท่ามกลางเหล่าสตรีเช่นกัน

แม้ว่านางจะได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้ในวังหลวง แต่นางก็ไม่ได้มีอำนาจอะไรนัก ในช่วงสองวันที่ผ่านมา นางคิดหาวิธีช่วยเหลือเสด็จพี่สะใภ้มาโดยตลอด แต่ก็ไม่มีทางใดเลย กระทั่งเมื่อคืนตอนที่นางครุ่นคิดอย่างหนัก ทันใดนั้นนางก็ได้ยินนางกำนัลมาแจ้งว่า พระสนมเหยาเฟยต้องการจะแข่งเรื่องขอฝนกับเสวียนเจินไต้ซือ จึงเชิญทุกคนในวังหลังมาชมพิธีที่แท่นบวงสรวงสวรรค์

เมื่อได้เห็นวันนี้ก็อดปละหลาดใจเสียมิได้

อินชิงเสวียนเดินขึ้นมาจากอีกด้าน ใบหน้าของนางสงบราวกับผิวน้ำ ท่าทางแลดูมั่นใจ

ทั้งสองรีบเดินขึ้นไปบนแท่นบวงสรวงสวรรค์ทันที

ด้านบนเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดสิบเมตร ทั้งสองคนต่างอยู่คนละมุม

อินชิงเสวียนกระตุกมุมปาก พูดเยาะเย้ย “ปีศาจหลวงจีน ข้าไม่ได้มีเจตนาที่จะเป็นศัตรู เจ้ามาหาเรื่องข้าก่อน อย่าตำหนิข้าที่ไม่ปรานีต่อเจ้า”

หลังจากอยู่ในวังมานาน นางก็ได้มองทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่งแล้ว หากนางไม่แสดงความสามารถทำให้คนพวกนี้หวาดกลัว นางอาจจะไม่มีวันสงบสุขได้

เสวียนเจินก็หันหน้ากลับมา

ตอนนี้เหลือเพียงสองคนแล้ว ไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นผู้สูงส่งอีกต่อไป

เขากัดฟันแล้วพูดว่า “ยังไม่รู้ผลแพ้ชนะเลย พระสนมอย่าเพิ่งดีใจไปเน็วนัก”

อินชิงเสวียนยิ้มประชด “ถ้าเช่นนั้นก็ลองดู ข้าอยากรู้นักว่าสวรรค์จะอยู่ข้างใคร!”