สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 520

อินชิงเสวียนถามย้ำอีกครั้ง “เจ้าแน่ใจหรือ”

หมอหลวงหนุ่มเช็ดเหงื่อแล้วพูดว่า “กระหม่อมแน่ใจ”

“งั้นก็ไปเขียนใบสั่งยา”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เนื่องจากถูกวางยาพิษ จึงจัดการได้ง่าย

อินชิงเสวียนตักน้ำพุวิญญาณมาอีกแก้ว แล้วบังคับให้ซูฉ่ายเวยดื่ม

“น้ำนี้สามารถช่วยชีวิตเจ้าได้ รีบดื่มเร็ว ข้ามีอะไรให้ทำมากมาย ไม่มีเวลาช่วยเจ้าดูแลครอบครัวหรอกนะ”

บางทีความปรารถนาที่จะเอาชีวิตรอดที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับซูฉ่ายเวย หรือไม่ก็เป็นเพราะความเป็นห่วงครอบครัว ทำให้นางอ้าปาก ดื่มน้ำอึกๆ จนสำลักออกมา

เซียงหลานและนางกำนัลหลายคนยืนอยู่ข้างๆ ไม่กล้าปริปากพูด

ประมาณสิบห้านาทีต่อมา ซูฉ่ายเวยลืมตาขึ้น ใบหน้าซีดเซียวก็เริ่มมีสันขึ้น

หมอหลวงหนุ่มก็ถือยากลับมาพอดี อินชิงเสวียนลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “เจ้าช่วยตรวจชีพจรให้พระสนมอีกครั้ง ดูว่าตอนนี้นางเป็นอย่างไรบ้าง”

หมอหลวงหนุ่มคุกเข่าลงอีก ซึ่งเมื่อตรวจดูแล้วก็ไม่วายประหลาดใจ

“แปลกมาก พิษของพระสนม...ดูเหมือนจะถูกถอนออกไปแล้ว”

อินชิงเสวียนถามว่า “จริงหรือ”

หมอหลวงหนุ่มพยักหน้าแล้วพูดว่า “จริงพ่ะย่ะค่ะ ชีพจรของพระสนมเต้นสงบ ไม่มีสัญญาณว่าถูกวางยาพิษ”

“ดี เจ้ากลับไปเถอะ”

หลังจากที่หมอหลวงหนุ่มจากไปแล้ว ซูฉ่ายเวยก็ลุกขึ้นนั่ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอ่อนไร้เรี่ยวแรงอย่างที่นางคิด กลับรู้สึกมีเรี่ยวแรงมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ นางอดไม่ได้ที่จะมองหน้าอินชิงเสวียน

นางยังจำได้ว่า อินชิงเสวียนเหมือนจะให้นางดื่มอะไร บอกนางว่าถอนพิษได้

เซียงหลานพูดขึ้นทันควัน “พระสนม เป็นกุ้ยเฟยที่ช่วยชีวิตท่าน ให้ยาถอนพิษแก่ท่าน”

ซูฉ่ายเวยรีบลุกจากพื้น ยกกระโปรงขึ้นแล้วคุกเข่าลง

“ขอบพระทัยกุ้ยเฟยที่ช่วยชีวิต”

อินชิงเสวียนเอื้อมมือออกไปพยุงนางลุกขึ้น แล้วพูดเสียงอ่อนโยน “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ทำไมจู่ๆ เจ้าถึงถูกวางยาพิษได้ ไปกินอะไรมา”

“มิได้ ข้าแค่ดื่มชาเท่านั้น”