อินชิงเสวียนออกมาจากมิติแล้ว
เดิมทีคิดว่าแผนการของตัวเองจะไม่มีสิ่งใดผิดพลาด แต่ความจริงพิสูจน์ให้เห็นว่า นางคิดง่ายเกินไป
ทว่าทั้งหมดกลับไม่ได้เสียเปล่า เมื่อรู้ว่าคนของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์สามารถช่วยอินสิงอวิ๋นได้ ก็นับว่าประสบความสำเร็จอย่างเต็มเปี่ยม
อีกทั้งยังทำให้นางรู้ถึงความสัมพันธ์ของกู่แม่และกู่ลูก ดังนั้นจึงคิดวิธีอื่นได้แล้ว
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ จูอวี้เหยียนไม่น่าจะพูดโกหก
แต่ผู้อาวุโสที่ชิงเอาพิณไปได้บอกไว้ว่า นางจะไม่กลับมาที่เมืองหลวงอีก เย่จิ่งอวี้ส่งกำลังคนออกไปตามหาจำนวนมาก แต่ก็ไม่ได้ยินข่าวคราวของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์เลย เกรงว่าเส้นทางนี้จะล้มเหลว
ทันใดนั้น อินชิงเสวียนก็นึกถึงบทเพลงใจหินผาที่ตัวเองได้ร่ำเรียนมา ไม่รู้ว่าจะทดลองได้หรือไม่
หากสามารถช่วยอินสิงอวิ๋นได้จริงๆ ก็อาจทดลองกับเย่จิ่งอวี้ได้เช่นกัน
เมื่อคิดถึงเรื่องเหล่านี้ อินชิงเสวียนก็รู้สึกถึงความหวังที่ริบหรี่อีกครั้ง
นางรีบเดินมาที่ห้องหนังสือ อินจ้งก็เดินออกมาจากในห้องพอดี เมื่อเห็นอินชิงเสวียน สีหน้าและสายตาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“พระนางกุ้ยเฟย”
“ท่านพ่อไม่ต้องมาพิธี ข้าจะออกจากวังไปเยี่ยมท่านพี่ใหญ่ ท่านพ่อกลับไปพร้อมข้านะเจ้าคะ!”
“คือว่า...”
อินจ้งลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
อินชิงเสวียนเลิกตากลมโต
“หรือว่าท่านพ่อมีธุระ?”
อินจ้งกระแอมไอแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ”
อินชิงเสวียนพยักหน้า และหันไปทางเย่จิ่งอวี้
“หม่อมฉันไม่ออกไปนานหรอกเพคะ อีกสักครู่ก็จะกลับ ผ่าบาทช่วยหม่อมฉันปกป้องดูแลจ้าวเอ๋อร์ให้ดีด้วย”
“เจ้าวางใจได้ ข้าจะดูแลตำหนักจินหวูให้ดี”
อินชิงเสวียนไม่มัวพูดพร่ำ นางออกจากวังพร้อมกับอินจ้ง และกลับไปยังจวนแม่ทัพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ยังอัพไม่จบเลย หลายเรื่องเลย อัพมาครึ่งทางแล้วทำไมหยุดอัพดื้อๆค่ะ...
จะอัพเมื่อไหร่คะ...
มาต่อเร็วๆนะแอด...
หยุดอีกแล้ว...
กระหม่อม หม่อมฉัน สลับมั่วไปหมด...
มาอ่านต่อกันเร็วๆ แอดกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ...
สนุกมาก น่าติดตามมาก เขียนและแปลได้ดีจริงๆ ดีใจที่กลับมาลงต่อ อัพเดตเรื่อยๆ วันละหลายๆ ตอน นะคะ...
หยุดชะงักลงตรงบทนี้ ต่อหรือพอเพียงแค่นี้😁...
หยุดแค่นี้หรือไปต่อ😁...
อัพต่อรออยู่ค่ะ...