สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 583

อินชิงเสวียนมองย้อนกลับไป แต่ก็ไม่เห็นใครอยู่

จึงจับมือเล็กป้อมของลูกขึ้นมา แล้วถามด้วยรอยยิ้ม “จ้าวเอ๋อร์คิดถึงเสด็จพ่อหรือลูก”

เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงยังคงชี้ออกไปด้านนอก

“เด็จพ่อ มามา~”

อวิ๋นฉ่ายวิ่งไปดูที่ประตู แล้วพูดอย่างพิศวง “ไม่มีใครอยู่นะ?”

ทันทีที่พูดจบ ก็มีเสียงฝีเท้ามั่นคงดังมาจากนอกประตู

มีร่างหนึ่งผลักเปิดประตูเข้ามา ซึ่งก็คือเย่‍จิ่ง‍อวี้ในชุดเสื้อคลุมผ้าสีดำลายสีเข้ม

เรือนผมสีดำสนิทถูกรวบขึ้นด้วยปิ่นกลัดมวยผมสีดำ ดูสุขุมเรียบร้อย ทำคนทั้งคนมีกลิ่นอายดุดันน่าครั่นคร้ามขึ้น

อวิ๋นฉ่ายและจังอวี้จิ่นออกไปทันที พร้อมกับปิดประตูให้อย่างใส่ใจ

เย่‍จิ่ง‍อวี้อุ้มลูกชายขึ้นมาแล้ว จิ้มจมูกเล็กๆ ของเขา แล้วถามว่า “วันนี้จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีหรือไม่”

เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงมองดูลวดลายรูปมังกรสีเข้มที่สวยงามบนเสื้อผ้าอย่างสนใจใคร่รู้ แล้วพูดเสียงนุ่มนิ่ม “ดีๆ”

เย่‍จิ่ง‍อวี้เขย่าตัวเสี่ยว‍หนาน‍เฟิงในอ้อมแขนเบาๆ

แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีจริงๆ”

อินชิงเสวียนอดสงสัยไม่ได้ว่า เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงแค่พูดส่งเดช หรือเขามีความสามารถในการรับรู้ล่วงหน้า?

น่าเสียดายที่ตอนนี้ลูกยังเด็กเกินไป ยังพูดไม่เข้าใจนัก ต้องเก็บไว้ถามตอนโตแล้วล่ะ

เมื่อมองดูเสื้อคลุมสีดำของเย่‍จิ่ง‍อวี้ นางก็คาดเดาเรื่องราวได้แล้ว

“ฝ่าบาทพบที่ซ่อนของพวกเขาแล้วหรือเพคะ”

เย่‍จิ่ง‍อวี้พยักหน้าและกล่าวว่า “เจวี๋ยอิ่งเพิ่งรายงานเมื่อครู่ ว่าหวังซุ่นถูกคนตงหลิวจับตัวไป ซ่อนตัวอยู่ในบ้านหลังหนึ่งในเมืองหลวง ข้าเตรียมตัวลงมือคืนนี้ ไปจับตัวในตอนที่พวกเขายังไม่ทันได้ตั้งตัว”

“ดีเพคะ รีบจัดการเร็วจะได้สบายใจเร็วๆ หม่อมฉันไปแจ้งพี่ชายที่บ้านให้ทราบแล้ว ฝ่าบาทจะลงมือเมื่อใด ก็ส่งคนไปแจ้งได้เลย”

ตราบใดที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ พวกเขาจะเป็นภัยคุกคามต่ออินชิงเสวียน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาเป็นบรรพบุรุษของคนญี่ปุ่น พวกเขาก็สมควรตายแล้วล่ะ (สาเหตุที่คนจีนเกลียดญี่ปุ่นเนื่องจากเหตุการณ์การสังหารหมู่ที่หนานจิง)

“ลำบากเสวียนเอ๋อร์แล้ว ข้าจะส่งคนไปแจ้งพี่ชายเจ้าเดี๋ยวนี้ ลงมือยามจื่อ (เวลาประมาณ 23.00-01.00น.)”