สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 586

ในเวลาเดียวกัน อินชิงเสวียนก็พาไป๋เสวี่ยตามมาถึงนอกชายป่าแล้ว บังเอิญพบกับเย่‍จิ่ง‍อวี้ที่เหาะออกมาจากด้านในพอ

“ฝ่าบาท ท่านไม่เป็นอะไรนะ คนอื่นล่ะ”

“เสวียน‍เอ๋อร์ ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่”

เย่‍จิ่ง‍อวี้จรดฝีเท้าอย่างมั่นคง แล้วขมวดคิ้ว

นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นสนุก

ผีแคระพวกนี้ชั่วร้ายมาก แม้ว่าพวกเขาจะฆ่าไปสองคน แต่ก็สิ้นเปลืองพลังงานไปมากจริงๆ

อินชิงเสวียนรู้ว่าเขาเป็นห่วงนาง นางจึงหยิบขวดน้ำแร่ที่บรรจุน้ำพุวิญญาณออกมา เขย่าแล้วพูดว่า “หม่อมฉันเป็นห่วงพวกท่าน จึงนำน้ำพุวิญญาณมาให้ที่นี่ พวกท่านได้รับบาดเจ็บหรือไม่”

เขามองดูลูกตาดำที่ตัดกับตาขาวชัดเจนนั้น ดวงตาคู่นั้นเป็นสุกใสราวกับน้ำพุ เย่‍จิ่ง‍อวี้ก็ต่อว่าไม่ลง

ในเมื่อเขาเป็นห่วงนาง อินชิงเสวียนก็ห่วงเขาได้เช่นกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ามีพี่ชายสองคนของนางมาร่วมศึกในคราวนี้ด้วย

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเนิบช้าลงเล็กน้อย “เสวียน‍เอ๋อร์ไม่ต้องห่วง ทุกคนเรียบร้อยดี เดิมทีอาจฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้ในคราวเดียว แต่จู่ๆ ควันกำมะถันก็ปรากฏขึ้นในป่า ข้ากลัวจะเกิดการระเบิดหรือเพลิงไหม้ จึงให้เสด็จอาและคนอื่นๆ ถอยออกมาก่อน”

อินชิงเสวียนก็ได้กลิ่นกำมะถันเช่นกัน นางตกใจอย่างอดไม่ได้

หรือว่าคนตงหลิวเหล่านี้ผลิตดินปืนได้สำเร็จแล้ว

“ฝ่าบาทคิดถูกแล้ว เมื่อผงกำมะถันถึงความเข้มข้นที่แน่นอน จะเกิดการระเบิดเล็กๆ ขึ้น ว่าแต่ใครเป็นคนจุดควันกำมะถัน”

เรียวตาหงส์ของเย่‍จิ่ง‍อวี้หรี่ลงเล็กน้อย

เมื่อครู่เขามุ่งความสนใจไปที่การจัดการกับชายร่างเตี้ยตัวเขียว ไม่มีเวลาฟุ้งซ่าน ไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของคนอื่นรอบตัวเลย

หากมีบุคคลที่สามอยู่จริงๆ จะยิ่งลำบากมากขึ้น การที่สามารถซ่อนลมปราณไว้ท่ามกลางยอดฝีมือหลายคนได้ แสดงว่าทักษะของคนผู้นี้ยิ่งไม่อาจหยั่งรู้ได้

เย่‍จิ่ง‍อวี้ไม่ต้องการให้อินชิงเสวียนกังวล ดังนั้นเขาจึงไม่แสดงความกังวลออกมา

“บางทีพวกเขาอาจจะใส่ผงกำมะถันไว้ที่นี่มานานแล้ว อาจมีกลไกพิเศษในการพ่นออกมา ตราบใดที่เราไม่เข้าไปในหมอก เราก็ไม่เป็นไร”

ทันทีที่เย่‍จิ่ง‍อวี้พูดจบ เย่จั้น เจวี๋ยอิ่ง และสองพี่น้องตระกูลอินก็วิ่งมาแต่ไกลเช่นกัน

“ฝ่าบาท”

เย่จั้นตะโกนเรียก เมื่อเห็นอินชิงเสวียนอยู่ที่นี่ เขาก็ประกบมือคารวะโดยเร็ว