ตอน บทที่ 598 ยอดฝีมือท่ามกลางชาวบ้าน จาก สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 598 ยอดฝีมือท่ามกลางชาวบ้าน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ ที่เขียนโดย GoodNovel เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
อินชิงเสวียนรีบผลักเย่จิ่งอวี้ออก และเปิดประตูตำหนัก
มือน้อยของเสี่ยวหนานเฟิงเต็มไปด้วยหิมะ นิ้วมือเย็นยะเยือกจนเป็นสีแดง แต่ยังเหยียดตัวออกไปเพื่อจะจับหิมะที่อยู่บนพื้น
ยายหลี่ใช้แรงอุ้มเขาไว้ ร้อนใจจนเหงื่อผุดเต็มศีรษะ
เมื่อเห็นอินชิงเสวียนเดินออกมา ยายหลี่มีความลนลานเล็กน้อย
“เหนียงเหนียง...”
แน่นอนว่าอินชิงเสวียนไม่มีทางตำหนิยายหลี่ นางเป็นคนเลี้ยงเสี่ยวหนานเฟิงมาจนเติบใหญ่ นางรักเด็กมากกว่าตัวเองเสียอีก
“ไม่เป็นไร ข้าเอง”
อินชิงเสวียนยื่นมือมารับเจ้าเด็กอ้วน และหยิบผ้าเช็ดหน้าที่สะอาดออกมา เช็ดหยดน้ำบนมือน้อยของเขาแล้วสวมถุงมือผ้าฝ้ายให้กับเขา
“ห้ามจับหิมะเล่น เดี๋ยวจะป่วยเอาได้ แม่ก็จะโกรธมากและไม่รักจ้าวเอ๋อร์แล้วนะ”
อินชิงเสวียนแกล้งทำหน้าบึ้งตึง
แม้ว่าเสี่ยวหนานเฟิงอายุไม่ถึงหนึ่งขวบ มีบางคำที่ยังฟังไม่เข้าใจ แต่กลับมองสีหน้าคนออก
เมื่อเห็นอินชิงเสวียนทำหน้าบึ้งตึง จึงรีบยื่นมือออกมา และกอดคอของอินชิงเสวียนเอาไว้ พร้อมพูดกล่อมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “เด็จแม่ ไม่โกรธๆ”
อินชิงเสวียนยังคงทำหน้าเคร่งขรึม และพูดกับเสี่ยวหนานเฟิงว่า “จ้าวเอ๋อร์ทำเรื่องไม่ดี แม่ก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา”
เสี่ยวหนานเฟิงกะพริบตาโตจ้องไปที่อินชิงเสวียน กำปั้นเล็กๆ ประสานเข้าด้วยกันราวกับลูกแมว และพยายามถูใบหน้าที่เย็นเยือกเล็กน้อยกับต้นคอของอินชิงเสวียน
พูดด้วยเสียงเล็กเสียงน้อยว่า “ลูกไม่เอาหิมะ เด็จแม่ไม่โกรธๆ”
อินชิงเสวียนเผยรอยยิ้มออกมาในทันที
“นี่สิลูกที่ดีของเสด็จแม่ เดี๋ยวเสด็จแม่จะพาเจ้าไปเล่นการ์ดรูปภาพนะ”
เสี่ยวหนานเฟิงส่ายหัวเล็กๆ ในทันที
“ไม่เอา จะโดดๆ”
อินชิงเสวียนฟังไม่เข้าใจ
“โดดๆ คืออะไรกัน?”
เสี่ยวหนานเฟิงจึงแอ่นก้นน้อยๆ ทันที
“โดดๆ”
“อ๋อ เจ้าหมายถึงปราสาทเป่าลมใช่หรือไม่ ก็ได้ อีกสักครู่แม่จะทำให้เจ้าเล่นนะ”
เย่จิ่งอวี้รู้สึกว่าบทกลอนสองประโยคนี้สุดยอดมากทีเดียว จึงกล่าวชื่นชมออกมา “เสวียนเอ๋อร์มีความรู้มากทีเดียว สองประโยคนี้ช่างเหมาะสมกับวิวทิวทัศน์เสียจริง”
อินชิงเสวียนรู้สึกผิดเล็กน้อย นี่เป็นผลงานของบรรพบุรุษ นางไม่มีความสามารถถึงขนาดนั้นหรอก
“กลอนบทนี้ข้าไม่ได้เป็นคนแต่งเอง แต่ข้าเคยได้ยินคนขายน้ำมันท่องออกมาเพคะ”
เย่จิ่งอวี้ประหลาดใจเป็นอย่างมาก
“คนขายน้ำมันที่ใดกัน เหตุใดจึงมีวิชาความรู้เช่นนี้?”
อินชิงเสวียนเม้มปาก หัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่เคยได้ยินคำว่ายอดฝีมือท่ามกลางชาวบ้านหรือเพคะ รอให้มีการสอบครั้งใหญ่ปีหน้าก่อน จะต้องมีผู้มากความสามารถอีกมากมายถาโถมเข้ามาในเมืองหลวง”
เย่จิ่งอวี้หรี่ตาคมแล้วพูดว่า “เสวียนเอ๋อร์พูดเช่นนี้ ข้าก็จะตั้งตารอคอย”
อินชิงเสวียนกำลังจะเปิดปากพูด ทันใดนั้น คนรับใช้ของคุกหลวงชั้นในก็วิ่งเข้ามา
“ข้าน้อยถวายบังคมฝ่าบาท,ถวายบังคมกุ้ยเฟย!”
เย่จิ่งอวี้พูดเสียงเรียบว่า “ลุกขึ้นเถอะ มาที่นี่ด้วยเรื่องอะไร?”
คนรับใช้พูดด้วยความเคารพว่า “ผู้หญิงที่ชื่อว่าฟางรั่วต้องการเข้าเฝ้ากุ้ยเฟย บอกว่ามีเรื่องสำคัญที่จะรายงาน และขอพบเหนียงเหนียงเพียงผู้เดียวเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
น่าจะต้องมีเล่มต่อรึเปล่าคะ เหมือนยังไม่จบเพราะตอนสุดท้ายเห็นว่ามีชนเผ่ามาเยือนโดยไม่ได้นัดหมาย...
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่ลงจนจบค่ะ❤️❤️...
แย่จิ่งหลานเอ๋ย ในมิติไม่มียาสลบหรือ เอามาแทงคอตอนเผลออะไรอย่างนี้ให้หลับไป...
ขอบคุณแอดมากๆค่ะที่อัพจนจบ 🙏👍สนุกมากเรื่องนี้ happy ending สุขสันต์วันสงกรานต์ หยุดพักผ่อนได้แล้วนะแอด555 ยังไงเรื่องถัดไปขอเรื่องฮองเฮาสุดที่รักด้วยนะคะ...
รออัพต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว...
เศร้าเลย แอดมินไม่มาต่อ พลีสสสส...
รอๆๆ กลับมาอัพต่อค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลย อินชิงเสวียนถูกจับแบบนี้จะมีใครมาช่วยได้บ้าง...
ตัวโกงเก่งกว่าคนดีแถมคนชั่วร้ายก็มีอยู่มากมายทั้งนอกทั้งในแบบนี้จะสู้ศึกไหวเหรอ...
มันเป็นพวกไหนกันแน่นะที่บ่อนทำลายชาติ ที่สำคัญจะเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอินด้วยหรือเปล่า...