สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 610

“ฟางรั่ว!”

กวนเซี่ยวตะโกนเสียงดัง ฟางรั่วก็หายไปไม่เห็นแม้แต่เงา

ความโกรธประดังเข้ารุมเร้าหัวใจ เลือดก็กระอักออกจากปาก

ในระหว่างที่เขาล้มคลุกลงบนพื้น มือข้างหนึ่งเข้ามาจับเขาไว้

กวนเซี่ยวผ่อนคลายลง และเงยหน้ามอง

“พี่สิงอวิ๋น”

อินสิงอวิ๋นปล่อยมือ และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สหายกวนจะไปที่ใด จะไปพบหน้าจอมโจรนั่นใช่หรือไม่?”

กวนเซี่ยวไม่ค่อยกล้าเผชิญหน้ากับเขา เพราะเขาเอาน้องสาวของผู้อื่นมาทำข้อตกลง เขาจึงเบี่ยงสายตาไปอีกด้าน และพูดเสียงเบาว่า “ไม่ใช่ ข้าเพียงออกมาเดินเล่นเท่านั้น”

อินสิงอวิ๋นมองเขาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม และพูดเสียงเข้มว่า “สหายกวน ข้าหวังว่าเจ้าจะรู้ผิดรู้ชอบ อย่าทำเรื่องที่ผิดต่อผู้อื่นและไม่เกิดผลดีต่อตัวเอง ข้าถูกอาซือหลานหลอกลวงมาแล้วหนึ่งครั้ง ครั้งนี้ต้องการคิดบัญชีกับเขา หากเจ้ารู้ที่อยู่ของเขา หวังว่าเจ้าจะบอกข้าได้”

“ข้าไม่รู้จริงๆ ข้าเองก็อยากตามหาเขาเพื่อช่วยหญิงงามคนรู้ใจของข้า และหวังว่าสหายอินจะช่วยข้าได้อีกแรง”

กวนเซี่ยวพยายามระงับกลิ่นคาวที่พุ่งเข้ามาในลำคอ และมีการอ้อนวอนอยู่ในน้ำเสียงของเขา

อินสิงอวิ๋นไม่อยากถามเรื่องของกวนเซี่ยว ขอเพียงมั่นใจว่าทั้งสองคนมีเป้าหมายเหมือนกันก็พอแล้ว

“เช่นนั้นก็ไปรอที่โรงเตี๊ยม หากเขาไม่มาค่อยหาทางอื่น”

กวนเซี่ยวพูด “เขาน่าจะไม่ไปที่โรงเตี๊ยมอีกแล้วล่ะ แต่เขายังอยู่ในเมืองหลวงอย่างแน่นอน พวกเราลองตามหาในเมืองหลวงก่อนได้ ไม่แน่ว่าอาจสืบเบาะแสได้บ้าง”

“เพราะเหตุใด?”

อินสิงอวิ๋นถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“เพราะข้าพบกับฟางรั่วแล้ว นางไม่ได้อยู่ในมือของอาซือหลาน ดังนั้นเขาอาจจะไม่มาในคืนนี้”

เมื่อได้ยินคำพูดของกวนเซี่ยว อินสิงอวิ๋นก็ขมวดคิ้ว

อย่างไรก็ยังเร็วกว่าเวลาที่ตกลงกันไว้ รอเฉยๆ ก็คงทำอะไรไม่ได้ ไปเดินเล่นละแวกใกล้เคียงยังดีเสียกว่า ไม่แน่ว่าอาจสืบหาอะไรได้บ้าง