สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 622

อินชิงเสวียนตอบรับเสียงเรียบ “ได้”

เย่จั้นได้นำหน้ากากผิวหนังมนุษย์ออกมา ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ใช้ของสิ่งนี้อีกครั้ง

ดูเหมือนว่าสิ่งที่อินชิงเสวียนพูดนั้นถูกต้อง คนอย่างหวังซุ่น ไม่อาจสังหารได้

หวังซุ่นไปซ่อนตัวอยู่ข้างๆ เขายังคงกลัวเย่จั้นอยู่เล็กน้อย

นี่คือราชาสงครามแห่งต้าโจว ตอนที่เขาเพิ่งเดินทางมาถึงจงหยวน ก็เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนแล้ว

อินชิงเสวียนนำชุดลำลองของเย่จิ่งอวี้มาให้

“ระยะนี้ต้องรบกวนเสด็จอาแล้ว”

เย่จั้นยื่นมือออกไปรับ สีหน้าเศร้าหมอง

เขาและเย่จิ่งอวี้สนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กๆ ทุกครั้งที่กลับเมืองหลวง เขาจะแอบพาเด็กคนนี้ออกไปเล่นนอกวัง บัดนี้ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นหรือตาย เมื่อเห็นเสื้อผ้าที่คุ้นเคยเหล่านี้ ทำให้เขานึกถึงเย่จิ่งอวี้ในตอนเด็กที่เดินตามหลังเขาต้อยๆ

เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วเย่จั้นก็เดินเข้าไปในห้องโถงด้านนอกเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

เป่าเล่อเอ่อร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ บีบนิ้วแน่น แอบมองอย่างอดไม่ได้

ที่แท้ที่นี่คือวังหลวงของต้าโจว สวยงามเช่นนี้เอง จากนั้นก็ลอบมองหน้าอินชิงเสวียนอย่างเงียบๆ

เนื่องจากทุกคนเรียกนางว่ากุ้ยเฟย ฉะนั้นนางต้องเป็นน้องสาวของอินสิงอวิ๋นแน่ๆ

นางดูดีมากจริงๆ งดงามไปทุกส่วนของร่างกาย ทำให้องค์หญิงน้อยแห้งเจียงวูที่ยืนอยู่ข้างๆ อินชิงเสวียน รู้สึกว่าตัวเองดูหมองไปถนัดตาเลยจริงๆ

รู้สึกว่าตัวเองสกปรกไปหมดอย่างอธิบายไม่ถูก แต่อินชิงเสวียนกลับให้กลิ่นอายหอมสดชื่นที่งดงาม

ครอบครัวแบบนี้ จะยอมรับนางได้จริงหรือ