สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 662

อินชิงเสวียนพูดอย่างสบายๆ ว่า “อาจจะเป็นคนไข้ของเจ้าก็ได้”

เย่จิ่งหลานส่ายหัวแล้วพูดว่า “เป็นไปไม่ได้ โดยพื้นฐานข้าทำการตรวจคนแก่เป็นส่วนมาก อีกทั้งมากสุดคือวันละสองคน และจำได้หมดแทบทุกคน”

“เช่นนั้นเจ้ารู้จักนางที่ใด?”

อินชิงเสวียนหาเรื่องมาถามแก้ขัด

ก่อนหน้านี้เย่จิ่งหลานอาศัยอยู่ที่ตำหนักฉู่เย่ว์มาตลอด เขารู้จักคนไม่มากนัก

เย่จิ่งหลานเองก็สงสัยเช่นกัน แต่เขายังคงรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้ ต้องเคยพบเจอที่ไหนมาก่อนแน่

เขาจ้องผู้หญิงคนนี้อยู่ตลอด อินชิงเสวียนจึงพูดเร่งรัดอย่างอดไม่ได้ “คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิดแล้ว รีบทำการผ่าตัดก่อนเถอะ พวกเรายังต้องรีบเดินทางอีก ตอนนี้เสียเวลามามากแล้ว และตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ในวังเป็นอย่างไรบ้าง”

เมื่อได้ยินคำว่า ‘ในวัง’ เย่จิ่งหลานก็พูดด้วยความตื่นเต้นว่า “ข้าคิดออกแล้ว ผู้หญิงคนนี้เคนเป็นคนในวัง”

อินชิงเสวียนตกใจเล็กน้อย

“ข้าหลวงหญิงงั้นหรือ? แต่เหตุใดข้าหลวงหญิงจึงมีวิทยายุทธ์สูงส่งเช่นนี้ หรือว่าเป็นองครักษ์เงาของเย่จิ่งอวี้?”

“เย่จิ่งอวี้?”

ทันใดนั้นเย่จิ่งหลานก็ตบที่ศีรษะแล้วพูดว่า “ถูกต้อง ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นหญิงรับใช้ของหวนไท่เฟย เมื่อก่อนแม่เลี้ยงคนนั้นของข้าเคยพาข้าไปที่ตำหนักจินหวู ข้าจำได้ไม่ผิดแน่”

เย่จิ่งหลานข้ามมิติมาค่อนข้างเร็ว เพราะร่างกายที่เล็กเกินไป อีกทั้งยังไม่มีกำลังวังชา จึงไม่สามารถพัฒนาศักยภาพของมิติได้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาจึงได้แต่พักตัวอยู่เงียบๆ

นับตั้งแต่ฮ่องเต้องค์ก่อนประชวร จนกระทั่งเย่จิ่งอวี้ผลัดเปลี่ยนราชวงศ์และขึ้นสู่บัลลังก์ เขาเห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา จึงรู้จักกับคนแก่ชราในวังมากเป็นธรรมดา

“หากข้าจำไม่ผิด นางน่าจะมีชื่อว่าฮวาเชียน”

เมื่อได้ยินชื่อนี้ อินชิงเสวียนก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

“จริงหรือ นางคือฮวาเชียนจริงหรือ?”

ตามคำบอกเล่าของไทเฮา ฮวาเชียนอาจจะเป็นฆาตกรที่สังหารหวนไท่เฟย ไม่นึกว่าจะบังเอิญมาพบกันที่นี่

“เย่จิ่งหลาน เจ้าต้องช่วยทำให้นางมีชีวิตรอดให้ได้ ข้ามีเรื่องสำคัญต้องถามนาง”

เย่จิ่งหลานพูดตอบรับ “วางใจได้ การผ่าตัดเล็กแบบนี้ไม่ยากเกินไปสำหรับข้า”

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยามครึ่ง ในที่สุดก็เริ่มเย็บปิดปากแผลแล้ว

อุปกรณ์ติดตามต่างๆ แสดงให้เห็นว่าตัวชี้วัดของผู้หญิงนั้นดีทุกอย่าง อินชิงเสวียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกรอกน้ำพุวิญญาณให้นาง

โชคดีที่เจ้าสิ่งนี้ไม่ต้องใช้คะแนนสะสม ไม่เช่นนั้นคงจ่ายไม่ไหว

ตอนนี้หวังเพียงฮวาเชียนรีบฟื้นขึ้นมา และถามเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้นให้ชัดเจน?

เย่จิ่งหลานถอดถุงมือปลอดเชื้อออก

“เจ้ามีเรื่องอะไรอยากถาม? หลังจากหวนไท่เฟยสิ้นใจแล้ว ข้าหลวงหญิงในวังต่างก็ถูกฆ่าตายจนหมด ตอนนั้นเจ้าน่าจะยังไม่ได้ข้ามมิติมา เหตุใดจึงรู้จักนาง?”

อินชิงเสวียนไม่ได้ปิดบัง และเล่าเรื่องที่ไทเฮาพูดกับเย่จิ่งหลานอย่างละเอียดถี่ถ้วน

เย่จิ่งหลานเข้าใจในทันที

“อย่างนี้นี่เอง หญิงรับใช้คนหนึ่งที่เก่งวรยุทธ์น่าสงสัยมากทีเดียว”

เขาเหลือบมองอินชิงเสวียน และพูดด้วยความอิจฉาว่า “เย่จิ่งอวี้ได้แต่งงานกับเจ้า ช่างโชคดีมากจริงๆ”

อินชิงเสวียนขำพรวดออกมา และพูดหยอกล้อว่า “ทำไมหรือ ตัวเล็กแค่นี้ริอ่านจะมีภรรยาแล้วหรือ?”

เย่จิ่งหลานพูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ “อย่างน้อยข้าก็เป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีแล้วนะ แค่ลองคิดดูก็ผิดด้วยหรือ?”

อินชิงเสวียนมองเขาอย่างสำรวจ ยิ้มแล้วพูดว่า “แต่ร่างกายของเจ้าแค่แปดขวบเท่านั้น อยากมีภรรยาก็ต้องรอไปอีกห้าหกปีก่อนนะ”

เย่จิ่งหลานถูกพูดแทงใจดำ จึงเงียบลงในทันที

อินชิงเสวียนรีบพูดปลอบว่า “อย่างไรเจ้าก็เป็นโสดมาแล้วยี่สิบแปดปี ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นหรอก กัดฟันเดี๋ยวก็ผ่านไปแล้ว”

เย่จิ่งหลานกลอกตาโตใส่นาง

“กว่าข้าจะโต ก็คงสายเกินไปแล้ว”

อินชิงเสวียนเลิกคิ้วหนึ่งที