สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 665

ผีแคระนั่นก็ว่องไวมากเช่นกัน กระโดดขึ้นสูงจากพื้นระยะสามจ้าง และฟาดฝ่ามือไปที่เย่จิ่งอวี้

ฝ่ามือขนาดใหญ่พัดกรรโชกเข้ามา เย่จิ่งอวี้ตกใจเล็กน้อย ผีแคระเหล่านี้มีความสามารถไม่แพ้กันเลย

บูม

มีเสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้น พัดฝุ่นดินตลบ ทั้งสองต่างถอยคนละหนึ่งก้าว

ผีแคระด่าออกมาหนึ่งคำด้วยเสียงจ้อกแจ้กจอแจ จากนั้นก็โบกฝ่ามือโจมตีเย่จิ่งอวี้อีกครั้ง

ลูกศิษย์คนอื่นๆ ก็ต่อสู้กับผีแคระที่เหลือเหล่านั้น เสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง มีลูกศิษย์หลายคนล้มลงบนพื้น

เย่จิ่งอวี้กวาดสายตามอง และเข้าใจอย่างชัดแจ้ง ผีแคระเหล่านี้ช่ำชองการโจมตีเป็นกลุ่ม โดยปกแล้วเป็นการต่อสู้แบบสามรุมหนึ่ง อีกคนหนึ่งเดินไปรอบๆ เพื่อต้านการเข้ามาปะทะของพวกลูกศิษย์

จึงพูดตะโกนทันทีว่า “อย่าแยกจากกัน คนเหล่านี้ช่ำชองการโจมตีเป็นกลุ่ม”

ระหว่างที่พูดก็มีอีกหลายคนล้มลงบนพื้น

ผีแคระคนหนึ่งส่งเสียงหัวเราะร่าดังออกมา ระหว่างสายตาเต็มไปด้วยความดูถูก ใช้ภาษาดินแดนจงหยวนพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “ไอ้โง่”

สายตาของเย่จิ่งอวี้เยือกเย็นทันที

“รนหาที่ตาย”

เขาชักดาบยาวข้างเอวออกมา เมื่อขยับข้อมือก็มีเสียงมังกรขับขานดังพุ่งออกมาจากคมดาบ

ผีแคระตงหลิวเห็นว่าเขาพอมีความสามารถอยู่บ้าง จึงใช้วิธีการเดิมซ้ำทันที และเริ่มการโจมตีแบบกลุ่มอีกครั้ง

เย่จิ่งอวี้แช่น้ำพุวิญญาณมาก่อน และดื่มน้ำพุวิญญาณมาโดยตลอด กำลังภายในจึงไม่อาจเทียบได้กับลูกศิษย์ทั่วไป อีกทั้งเขายังฝึกซ้อมกระบวนท่าที่ท่านอาจารย์สอนเขามาโดยตลอด ตอนนี้ความรู้และฝีมืออยู่ในระดับสุดยอดแล้ว

ดาบยาวหนึ่งเล่มว่องไวราวกับสายฟ้า ตาข่ายดาบถี่ยิบถูกถักทออยู่ตรงหน้า พวกผีแคระหาช่องโหว่ไม่ได้ภายในเวลาสั้นๆ จึงหยุดชะงักลงทันที

ผีแคระที่อยู่ข้างๆ หลายคนได้จัดการกับพวกลูกศิษย์ที่ลาดตระเวนเกือบหมดแล้ว จึงถาโถมเข้ามารอบตัวเย่จิ่งอวี้

“ไอ้โง่”

“ไปตายซะ!”

“สะใจ สะใจโว้ย”

เสียงแช่งด่าดังในหูไม่หยุดหย่อน มีดบินจำนวนมากถูกแทรกเข้าไปทุกช่องโหว่ และครอบคลุมจุดสำคัญรอบร่างกายของเย่จิ่งอวี้

สองหมัดของเย่จิ่งอวี้ยากจะสู้สี่มือ รวมทั้งผีแคระเหล่านี้ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป จึงโดนยับยั้งในทันที

เมื่อเห็นลูกศิษย์หลายคนล้มลงบนพื้น คิ้วคมก็ขมวดขึ้นมาทันทีทันใด

ขณะที่เขากำลังว่อกแว่กอยู่ ดาบยาวก็วาดไปที่แขนของเขา มีเสียงผ้าฝ้ายขาดวิ่นดังขึ้น เลือดก็พุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเขา

เย่จิ่งอวี้ตกใจกลัวเป็นอย่างมาก สายตาที่แหลมคมสะท้อนความเย็นชาออกมา เมื่อขยับดาบยาว พลังที่คมดาบก็เพิ่มขึ้นมา เขาใช้สมองถือกุมดาบไว้ ใช้ดาบแทนมีดเฉือนไปที่ผีแคระด้วยความว่องไวราวสายฟ้า

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น ผีแคระคนนั้นถูกแบ่งเป็นสองท่อน เลือดเนื้อสาดกระเซ็น

เมื่อชาวตงหลิวคนอื่นๆ เห็นดังนั้นก็ตกใจอย่างอดไม่ได้ การคลายการโจมตีลงในทันที

เย่จิ่งอวี้โบกสะบัดดาบอีกครั้ง ชาวตงหลิวหลายคนไม่กล้าประมาทอีกครั้ง และรวมตัวเป็นหนึ่งในพริบตา แสดงค่ายกลกระบี่ที่แปลกประหลาดออกมา พร้อมกับล้อมขังเย่จิ่งอวี้ไว้ตรงกลาง

ขณะนั้น เสียงเสื้อผ้าพัดผ่านอากาศดังมาจากระยะไกล

ร่างเงาหลายร่างเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

ผู้ที่นำหน้าก็คือเจ้าสำนักเฮ่ออวิ๋นทงแห่งสำนักกระบี่สังหาร

“ไอ้สุนัขชั้นต่ำ ตายเสียเถอะ!”

เฮ่ออวิ๋นทงตะคอกเสียงเข้ม เมื่อยกนิ้วหัวแม่มือขึ้น ดาบก็ปรากฏออกมาจากฝักดาบที่ดำสนิทผสานกับเสียงลมคำราม และพุ่งตรงไปด้านหลังของผีแคระ

ผีแคระคนนั้นหายไปในทันที ฝักดาบที่เก็บคืนไม่ทันก็พุ่งตรงไปที่เย่จิ่งอวี้โดยตรง

เย่จิ่งอวี้สะกิดปลายเท้า คนก็เหาะขึ้นกลางอากาศ ฝักดาบจึงกระแทกเข้ากับประตูของลานกว้างเป่ยไห่

ได้ยินเพียงเสียงดังตูม ต้นเสาที่ก่อจากหินเขียวแตกกระจายและล้มลงกับพื้นด้วยเสียงดังปัง