เมื่อได้ยินเสียงคนเรียกฮวาเชียน เย่จิ่งอวี้ก็หันศีรษะทันที
แน่นอนว่าเขาเห็นสตรีคนหนึ่งที่มีรูปร่างหน้าตาคุ้นเคย แม้เวลาผ่านไปหลายปี ใบหน้าที่ตรากตรำความลำบากมากมายของนาง ยังเป็นเหมือนกับในความทรงจำของเย่จิ่งอวี้
เมื่อมองดูสตรีในชุดสีขาวพระจันทร์ยืนอยู่ข้างๆ ฮวาเชียนอีกครั้ง หัวใจของเย่จิ่งอวี้ก็พองโตขึ้น
เสวียนเอ๋อร์ ทำไมนางถึงมาที่เป่ยไห่!
ขณะที่กำลังว่อกแว่ก ดาบเล่มยาวก็ฟาดลงมาที่หัว ตามมาด้วยถ้อยคำก่นด่าอันโกรธเกรี้ยว
“บากะยาโร่ว (ไอ้บ้าเอ๊ย)”
คนตัวเตี้ยรู้สึกได้ว่าเย่จิ่งอวี้กำลังฟุ้งซ่าน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองถูกดูหมิ่น อดไม่ได้ที่จะก่นด่าสาปแช่ง
เย่จิ่งอวี้ไม่มีความอดทนที่จะเสียเวลากับพวกเขาอีกต่อไป แค่อยากจะไปหาอินชิงเสวียนโดยเร็วที่สุด
ทันทีที่กระบี่ยาวในมือตวัด เสียงมังกรแผดคำรามก็ดังขึ้นอีกครั้ง ปราณกระบี่มหาศาลทำให้กระบี่ยาวสูงขึ้นหนึ่งเมตรในทันที
เมื่อผีแคระตงหลิวเห็นสิ่งนี้ แทนที่จะกลัว เขากลับหัวเราะ
“เจ้าน่ะ ขยะ”
ทันใดนั้นเขาก็ยกดาบยาวขึ้น โจมตีไปที่แขนของเย่จิ่งอวี้ โดยไม่คาดคิดว่าปราณกระบี่นั้นเร็วกว่าวิชาดาบของเขาหลายเท่าตัว ได้ยินเสียงฉึ่บ และแขนของผีแคระตงหลิวก็ถูกตัดออกเรียบร้อย
วิชายุทธ์ที่คนผู้นี้ฝึกฝนนั้น คล้ายคลึงกับวิชาภูษาเหล็กและวิชาระฆังทองคุ้มกาย แต่ไม่คาดคิดว่าจะมีคนโจมตีทะลุการป้องกันได้อย่างง่ายดาย
เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้ววิ่งพรวดเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง
“เจ้าน่ะ ตายซะ ตายซะ!”
เดินทีเย่จิ่งอวี้คิดแต่ว่าต้องไปหาอินชิงเสวียน แต่เมื่อถูกผีแคระยื้อยุดไว้เช่นนี้ นัยน์ตาก็ฉายแววโกรธขึ้ง
เมื่อเห็นว่าแขนของสหายถูกตัดขาด ผีแคระอีกคนก็เหาะเข้ามา และร่วมมือกันโจมตีเย่จิ่งอวี้
คนที่มาที่นี่ไม่ใช่คนธรรมดา แถมยังมีทักษะพิเศษ เย่จิ่งอวี้ไม่สามารถหลบหนีได้ชั่วขณะหนึ่ง
อินชิงเสวียนได้นำน้ำพุวิญญาณที่มีอยู่ในถุงน้ำออกมาแล้ว
“นี่คือน้ำพุยา ให้เจ้าสำนักเซี่ยวดื่มก่อน จะได้บรรเทาอาการบาดเจ็บ”
ฮวาเชียนรีบรับไว้ แล้วพูดกับซื่อเมี่ยวอินทั้งสี่ว่า “แม่นางคนนี้เป็นผู้ช่วยชีวิตข้า พวกเจ้าไม่ต้องสงสัย รีบให้เจ้าสำนักดื่มเถอะ”
ซื่อเมี่ยวอินพยักหน้าพร้อมกัน บีบปากของเจ้าสำนักเซี่ยวให้อ้าออก และเทน้ำพุวิญญาณให้เขาดื่ม
ซูถูเฝ้าดูอยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นว่าเจ้าสำนักเซี่ยวถูกแว้งกัด เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุข รีบส่งภาษามือให้ลูกศิษย์หลายคนทันที
หลายคนเข้าใจ เหาะเข้าหาเจ้าสำนักเซี่ยวทันที
ซือเหมี่ยวอินกำลังป้อนน้ำอยู่ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงลมแปลกๆ เหนือหัว จึงชักกระบี่ยาวออกมาทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ยังอัพไม่จบเลย หลายเรื่องเลย อัพมาครึ่งทางแล้วทำไมหยุดอัพดื้อๆค่ะ...
จะอัพเมื่อไหร่คะ...
มาต่อเร็วๆนะแอด...
หยุดอีกแล้ว...
กระหม่อม หม่อมฉัน สลับมั่วไปหมด...
มาอ่านต่อกันเร็วๆ แอดกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ...
สนุกมาก น่าติดตามมาก เขียนและแปลได้ดีจริงๆ ดีใจที่กลับมาลงต่อ อัพเดตเรื่อยๆ วันละหลายๆ ตอน นะคะ...
หยุดชะงักลงตรงบทนี้ ต่อหรือพอเพียงแค่นี้😁...
หยุดแค่นี้หรือไปต่อ😁...
อัพต่อรออยู่ค่ะ...