สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 678

อินชิงเสวียนตกอยู่ในห้วงภวังค์แหjงเสียงพิณ ไม่สนใจโลกภายนอก แม้ว่าเสียงพิณจะน่าตื่นเต้นมาก แต่สภาวะจิตใจของอินชิงเสวียนกลับสงบอย่างประหลาด

ในเวลานี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงอันน่าอัศจรรย์ดังมาจากมิติที่เงียบสงบมาโดยตลอด

มิติอัพเกรด รับคะแนนสะสม 10,000 คะแนน

เพิ่มทักษะ ช่วงชิงดวงชะตา

เพิ่มระยะเวลาการใช้ทักษะ ครั้งละ 10 นาที

เพิ่มจำนวนครั้งการใช้ทักษะ 10 ครั้ง

อินชิงเสวียนรู้สึกตัวขึ้นมาทันที

โห ให้รางวัลมากมายขนาดนี้เลย นางเกือบลืมเรื่องมิติไปแล้วเชียว

ในช่วงนี้ หน้าที่เดียวในมิติคือการปลูกพืช สะสมคะแนนเล็กน้อย และแลกเป็นของใช้จำเป็นในชีวิตประจำวัน ในความเห็นของนาง สิ่งที่มีประโยชน์มากที่สุดในมิติคือน้ำพุวิญญาณ ไม่คาดคิดว่าวันนี้จะเกิดขึ้นอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

หรือว่ามิติของตัวเองเกี่ยวข้องกับพิณการเวก?

ถ้ารู้แต่แรกว่าจะได้รับคะแนนสะสมมากมายในคราวเดียว นางคงจะไม่ใช้คะแนนอย่างสุรุ่ยสุร่าย และสะสมแลกปืนพกมาแทน คงจะยอดเยี่ยมที่สุด

ทันทีที่เกิดความเสียใจภายหลัง อินชิงเสวียนก็หลุดพ้นจากสภาวะจิตใจในเมื่อครู่ทันที เสียงพิณก็วุ่นวายไร้ระเบียบทันที

แม้ว่านางจะไม่สามารถควบคุมมันได้อย่างเต็มที่ แต่ก็สามารถซื้อเวลาอันมีค่าให้กับศิษย์หลายคนจากสำนักต่างๆ

ชาวตงหลิวถูกควบคุมด้วยเสียงพิณ ประสิทธิภาพการต่อสู้ก็ลดลงอย่างมาก ในไม่ช้า การต่อสู้ก็ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของฝ่ายเดียว

ชาวตงหลิวสูญเสียโอกาส ต่างทยอยกระโดดลงทะเลเพื่อหลบหนี

นี่เป็นครั้งแรกที่เย่จิ่งอวี้เห็นอานุภาพของพิณนี้ ในใจอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ไม่น่าแปลกใจที่ซูถูหวังจะครอบครองพิณการเวกมาโดยตลอด ของสิ่งนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

โดยที่ไม่รู้เลยว่าเมื่ออินชิงเสวียนเล่นพิณนั้น ในรูม่านตาของเขาก็ปรากฏวงกลมสีแดงแปลกๆ และหลังจากนั้นครู่หนึ่ง มันก็หายไปอย่างเงียบๆ

สนามรบอยู่ในความสับสนวุ่นวาย จึงไม่มีใครสนใจเย่จิ่งอวี้ที่สวมหน้ากาก ซูถูยังคงยืนเฝ้าดูอยู่นอกวงต่อสู้ เมื่อเห็นว่าอินชิงเสวียนไม่สามารถยืนหยัดได้นานนัก เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ

หญิงสาวคนนี้ยังอ่อนเกินไป ฉะนั้นก่อนที่เจ้าสำนักเซี่ยวจะมีกำลังสู้กลับ เขาควรรีบฉวยโอกาสฉกเอาพิณไปก่อน

เขาพูดเสียงดังทันที “แม่หนูผู้นี้ไม่มีความสามารถพอที่จะควบคุมพิณการเวกได้ ข้ามีตัวเลือกที่ดีกว่า หวังว่าพวกเจ้าทุกคนจะช่วยข้ายืมพิณนี้”

ซูถูพูดว่ายืม แต่ทุกคนรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

แม้ว่าทุกคนจะมาที่นี่ด้วยความสมัครใจเพื่อต่อสู้กับตงหลิว แต่ก็ไม่มีใครกลัวความตาย ในเมื่อซูถูมีคนที่ดีกว่า ทำไมไม่ลองดูล่ะ

รีบยุติการต่อสู้นี้โดยเร็วที่สุด ถึงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

มีคนพูดทันที “เจ้าสำนักเซี่ยว ล่วงเกินแล้ว”

เมื่อเห็นดังนี้ คนอื่นๆ ก็ทยอยบ่ายหน้าไปที่พิณทันที ฮวาเชียนก็ชักกระบี่ยาวออกมาในฉับพลัน

“ซื่อเมี่ยวอิน ต้องปกป้องเจ้าสำนักและแม่นางอินไว้ให้ดี”

ฮวาเชียนยืนขึ้นต่อสู้กับคนทั้งหลาย จนกระทั่งเจ้าสำนักเซี่ยวรู้สึกเกรี้ยวกราดอย่างอดไม่ได้ และกระอักเลือดออกมาอีกคำหนึ่ง

เมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากเสื้อผ้าของฮวาเชียน อินชิงเสวียนจึงรีบนำพิณเข้าไปเก็บในมิติ และเข้าร่วมวงการต่อสู้

“ท่านอาฮวา ระวังด้วย”

ขณะที่กำลังพูดกัน ทั้งสองก็ถูกโอบล้อมเอาไว้แล้ว