สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 685

อินชิงเสวียนไม่เคยได้ยินชื่อสำนักนี้มาก่อน ดังนั้นนางจึงเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า “ที่นั่นคือสถานที่แบบไหน”

เย่จิ่งอวี้กล่าวว่า “ในยุทธภพ สำนักเซียวเหยาถือเป็นสำนักที่ชั่วร้าย ศิษย์ในสำนักล้วนเชี่ยวชาญในด้านเสริมพลัง ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้มีคุณธรรมรังเกียจ ข้าเคยเห็นเจ้าสำนักของสำนักนี้ด้วย คนผู้นี้สวมหมวกสานใบใหญ่ มีคลุมสีดำยาวถึงข้อเท้า ดูลึกลับซับซ้อน ไม่ใช่คนที่จะคบหาได้ ถ้าพวกเจ้าเจอคนผู้นี้ ต้องระวังตัวด้วย”

ทันทีที่เย่จิ่งอวี้พูดจบ ก็มีคนตะโกน “ศิษย์พี่ฮวาเชียน เจ้าสำนักเซียวเหยามาเจ้าค่ะ”

อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่จิ่งอวี้ ดวงตาของเย่จิ่งอวี้ก็เต็มไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัย เขาผลักประตูเปิดออกเล็กน้อย ก็เห็นร่างสูงผึ่งผายกำยำยืนอยู่ข้างนอก ทั้งตัวปกคลุมไปด้วยผ้าโปร่งสีดำ

ฮวาเชียนกำลังช่วยดูแลให้หวนไท่เฟยแช่ตัวในน้ำพุวิญญาณ สีหน้าของหวนไท่เฟยดีขึ้นมาก นางกำลังคุยกับฮวาเชียนเกี่ยวกับวัยเด็กของเย่จิ่งอวี้ เมื่อจู่ๆ ได้ยินว่าเจ้าสำนักเซียวเหยามาถึง นางก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

“พ่อบุญธรรมไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับสำนักเซียวเหยามากนัก ทำไมเขาถึงมาที่นี่ได้”

หวนไท่เฟยคว้าเสื้อผ้ามาสวมทับตัว รู้สึกว่าอวัยวะภายในไม่เจ็บปวดเหมือนที่ผ่านมาอีก

นางไม่มีเวลาคิดมาก จึงพูดกับฮวาเชียน “บอกเขาว่า เจ้าสำนักไม่อยู่”

“เจ้าค่ะ”

ฮวาเชียนเปิดประตูเดินออกจากห้อง แล้วประกบมือคารวะฉุยอวี้

“เจ้าสำนักเซี่ยวออกไปทำธุระข้างนอก ไม่ได้อยู่ที่สำนัก ไม่ทราบเจ้าสำนักฉุยมาที่นี่ด้วยเรื่องอันใด”

ฉุยอวี้ยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “ข้ามาที่นี่ไม่ได้มาที่นี่เพื่อพบเจ้าสำนักเซี่ยว แต่เป็นเพราะมีคนจากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์สามารถเล่นพิณการเวกได้ ถ้าไม่ใช่เพราะคนผู้นี้ การต่อสู้ในวันนี้จะต้องเกิดความเสียหายอย่างมหาศาลแน่นอน ข้ารู้สึกซาบซึ้งใจในสตรีผู้นี้ จึงมาพบโดยเฉพาะ”

ที่แท้เขามาเพราะอยากพบอินชิงเสวียน พอคิดว่าในศึกเป่ยไห่ครานี้ สำนักเซียวเหยาก็สูญเสียลูกศิษย์ไปหลายคน ไม่ว่าชื่อเสียงของสำนักพวกเขาจะแย่แค่ไหน พวกเขาก็ลงแรงเพื่อใต้หล้ามากมายเช่นกัน จึงพูดว่า “แม่นางอินไม่ได้เป็นคนของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ จบพบหรือไม่นั้น ล้วนขึ้นอยู่กับนาง”