สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 698

ณ หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์

เมื่อก่อน เย่จิ่งอวี้ไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อน้องชายคนนี้ แต่หลังจากออกจากเมืองหลวง ก็มีบางอย่างเปลี่ยนไปในทันที

หลังจากออกจากสถานที่อันเต็มไปด้วยกฎและข้อบังคับ เย่จิ่งอวี้รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองอ่อนโยนลงมาก เมื่อคิดถึงเย่จิ่งหลานที่อายุเพียงไม่กี่ขวบ กลับสามารถติดตามเสวียน‍เอ๋อร์ข้ามภูเขาลำน้ำมาได้ มาจนถึงที่นี่ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้ง

“ช่วงนี้อันไท่ผินเป็นอย่างไรบ้าง”

เย่จิ่งหลานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณฝ่าบาทที่เป็นห่วง ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

เย่จิ่งอวี้ยิ้มเล็กน้อยและพูดอย่างอบอุ่น “เรียกข้าว่าพี่ใหญ่ก็ได้ เจ้ากับข้าเราพี่น้องได้พบกันที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่จำเป็นต้องใส่ใจกับมารยาทเหล่านั้นแล้ว”

เย่จิ่งหลานพูดด้วยใบหน้าเฉลียวฉลาด “ขอบคุณพี่ใหญ่”

อินชิงเสวียนเม้มริมฝีปากแอบหัวเราะอยู่ข้างๆ อายุที่แท้จริงของเย่จิ่งหลาน อาจจะแก่กว่าเย่จิ่งอวี้หลายปีด้วยซ้ำ แสดงเก่งจริงๆ

“ทำไมรึ”

เย่จิ่งอวี้เหลือบมอง เลิกคิ้วไปที่เด็กสาว

อินชิงเสวียนไอแห้งๆ แล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร ข้าจะไปหาท่านแม่กับจ้าวเอ๋อร์”

เมื่อมองดูท่าทางที่ร่าเริงของอินชิงเสวียนแล้ว เย่จิ่งอวี้ก็ยกมุมปากขึ้น นับตั้งแต่ออกจากเมืองหลวง สาวน้อยก็ดูอารมณ์ดีขึ้นมาก ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงตอนที่ได้พบนางเป็นครั้งแรก

เย่จิ่งหลานก็มองไปที่อินชิงเสวียน พูดด้วยอารมณ์ทอดถอนใจ “พี่ใหญ่หาสตรีได้ดีจริงๆ”

เย่จิ่งอวี้พยักหน้า

“แน่นอน ชีวิตนี้ได้พบกับเสวียน‍เอ๋อร์ เป็นความโชคดีของข้าแล้ว”

เขาหันหน้ามายิ้มให้เย่จิ่งหลาน

“วันหน้า น้องชายก็จะได้พบคนดีแบบพี่สะใภ้ของเจ้าแน่นอน”

เย่จิ่งหลานยักไหล่

“สตรีดีๆ นั้นหายาก บางครั้งถ้าชอบ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเก็บนางไว้ข้างกาย”

จากนั้นเขาก็หัวเราะและพูดว่า “น้องพูดจาไร้สาระ หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ พี่ใหญ่คงจะเหนื่อยมาก รีบพักผ่อนก่อนดีกว่า ข้าจะไปตรวจดูหวังซุ่นหน่อย อย่าให้เขาได้ก่อเรื่อง”

เย่จิ่งอวี้ตอบอืม แต่ไม่ได้สนใจคำพูดของเด็กอายุไม่กี่ขวบเลย

อินชิงเสวียนมาถึงห้องโถงเล็กแล้ว ฮวาเชียนพาสาวใช้หลายคนมีเก็บจาน ในขณะที่เซี่ยวอิ๋นหวนกำลังอุ้มหลานชายและหยอกล้อเขาเล่น ซึ่งเป็นฉากที่มีความสุขยิ่ง

เมื่อเห็นอินชิงเสวียนเดินเข้ามาจากประตู เซี่ยวอิ๋นหวนก็ถามด้วยความเป็นห่วงทันที “สุขภาพของเสวียน‍เอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง ผิดปกติตรงไหนหรือไม่”

ดูเหมือนว่าต้องหารือเรื่องนี้กับเย่จิ่งหลาน เจ้าหมอนี่หัวสมองแล่นดีมาก อาจคิดวิธีแก้ปัญหาที่ไม่คาดคิดได้

เมื่อเห็นว่าอินชิงเสวียนนิ่งเงียบอยู่นานแล้ว เซี่ยวอิ๋นหวนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เสวียน‍เอ๋อร์ไม่ต้องกังวลสิ่งเหล่านี้ มีเจ้าสำนักมากมายอยู่ที่นี่ พวกเราสนใจทำเรื่องของตัวเองให้ดีที่สุดก็พอ”

“ท่านแม่พูดถูกแล้ว เช่นนั้นชิงเสวียนจะกลับไปฝึกพิณก่อนเจ้าค่ะ”

อินชิงเสวียนจับมือเล็กๆ ของลูกชายนาง จูบแรงๆ แล้วยืนขึ้นจากเก้าอี้

เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงระเบิดเสียงหัวเราะทันที เจ้าเด็กอ้วนคนนี้หัวเราะง่ายมาก

“อยู่กับท่านย่านะ แม่จะไปเรียนแล้ว ประเดี๋ยวจะกลับมารับ”

เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงยกใบหน้าเล็กๆ ที่น่ารักขึ้นมา ตอบกลับเสียงใส

“รอสวยแม่!”

“เป็นเด็กดีจริงๆ”

อินชิงเสวียนลูบหัวเล็กๆ ของเสี่ยว‍หนาน‍เฟิงอย่างอ่อนโยน แล้วเดินไปที่พักของเย่จิ่งหลาน

ทันใดนั้นก็ได้ยินคนข้างหลังข้าตะโกนด้วยความประหลาดใจ “ผู้อาวุโส ท่านยังไม่พักผ่อนหรือ”