สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 706

เย่จิ่งหลานมองไปที่อินชิงเสวียนทันที ทั้งสองคนสบตากันแล้วเบนสายตาทันควัน ต่างนึกถึงคนตงหลิวพวกนั้นที่แอบเข้าไปในเมืองหลวง

“เจ้าสำนักเซี่ยวทราบหรือไม่ว่าเป็นฝีมือใคร?”

อินชิงเสวียนถามเบาๆ

เจ้าสำนักเซี่ยวขมวดคิ้วและพูดว่า “ต้องเป็นคนที่มาจากตงหลิวแน่ ในเมืองเติงหลงยังมีพื้นที่ติดชายทะเล คิดว่าพวกเลวระยำหมานี่คงขึ้นฝั่งที่นั่น”

เย่จิ่งหลานสบถสาปแช่งอย่างอดไม่ได้ “ไอ้พวกชาติหมา ถึงกับกล้าโจมตีราษฎรธรรมดา สารเลวจริงๆ”

เจ้าสำนักเซี่ยวเห็นด้วยและกล่าวว่า “ด่าได้ดี คนเหล่านี้ไม่เพียงแต่ควักอวัยวะภายในของราษฎร แต่ยังกินเด็กห้าหกคนทั้งเป็นด้วย ตอนที่พวกเราไปถึง มีคราบเลือดอยู่ทั่วผนังและพื้น น่าหวาดเสียวยิ่งนัก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ท้องไส้ของอินชิงเสวียนก็ปั่นป่วน นี่เป็นเหมือนวิธีการของเดรัจฉานร้ายพวกนั้นจริงๆ

ไม่ว่าจะยุคไหน ก็ไร้มนุษยธรรมไม่แพ้กัน

มิน่าเล่าไอ้พวกเลวระยำหมานี่ถึงไม่ได้ขึ้นฝั่งทางนี้หลายวันแล้ว ที่แท้ก็ไปที่เมืองข้างๆ คนพวกนี้ล้วนฝึกวรยุทธ์ที่ผิดหลักทำนองคลองธรรม ต้องใช้คนเป็นๆ มาเสริมวรยุทธ์ของพวกเขา

อินชิงเสวียนอยากนำน้ำพุวิญญาณของตัวเองออกมาแจกจ่ายให้ทุกคนคนละถ้วย แต่เมื่อคิดถึงว่ายอดฝีมือขั้นสูงสามารถปิดผนึกมิติได้ นางก็ล้มเลิกความคิดทันที

นางต้องเก็บของไว้เพื่อรักษาชีวิตตัวเอง ไม่สามารถเปิดเผยไพ่ทั้งหมดได้

“สำนักอื่นก็ส่งลูกศิษย์ไปด้วยหรือ”

เจ้าสำนักเซี่ยวพูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “สำนักอื่นข้าไม่รู้ แต่ทั้งสำนักสำนักกระบี่สังหารและสำนักเทียนหยวนได้ส่งกำลังคนไปแล้ว หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ของเราไม่สามารถล้าหลังผู้อื่นได้”

ทันทีที่เขาพูดจบ เย่จิ่งอวี้ก็เดินตามเซี่ยวอิ๋นหวนเข้ามาจากประตู

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองทราบเรื่องนี้แล้ว สีหน้าแต่ละคนก็ดูไม่ดีเช่นกัน

อินชิงเสวียนรีบก้าวไปรับเสี่ยว‍หนาน‍เฟิง พูดอย่างอ่อนโยน “จ้าวเอ๋อร์เด็กดี ให้แม่กอดนะ”

เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงยื่นมือเล็กป้อมออกมาทันที แล้วกอดคอของอินชิงเสวียน ใบหน้าเล็กๆ กดแนบกับใบหน้าของอินชิงเสวียนแน่น ดวงตาแคบลงราวกับว่ากำลังง่วงนอนแล้ว