สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 713

“ฉุยอวี้ เจ้าทำอะไร?”

เดิมทีเจ้าสำนักเซี่ยวต้องการถามซูถูถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่คิดว่าเขาจะตายด้วยฝ่ามือของฉุยอวี้

ฉุยอวี้ร่อนลงบนพื้นแล้วพูดด้วยเสียงแหบพร่า “ไม่คิดว่าซูถูจะกล้าแอบเล่าเรียนวิทยายุทธ์ของสำนักเซียวเหยา ถือเป็นการทำผิดต่อข้อห้ามสำคัญในยุทธจักร อีกทั้งเขายังลอบโจมตีเจ้าสำนักเซี่ยวก่อน หากปล่อยคนเลวทรามเช่นนี้ทิ้งไว้อาจเกิดความวุ่นวายได้สักวัน เจ้าสำนักเซี่ยวไม่จำเป็นต้องใจอ่อนต่อคนเลวทรามเช่นนี้”

เจ้าสำนักเซี่ยวขมวดคิ้วแน่น มองไปที่อาซือหลานด้วยสายตาที่เฉียบคม

“ไม่ว่าอย่างไร เจ้าก็ไม่ควรฆ่าควรด้วยความร้อนใจเช่นนี้ เมื่อครู่ซูถูกำลังจะเรียกชื่อของเจ้าไม่ใช่หรือ ฉุยอวี้ เจ้าและซูถูรบเร้าให้ข้ามาที่นี่ หรือว่ามีเจตนาชั่วร้ายแอบแฝงไว้อยู่?”

อาซือหลานถอนหายใจและพูดว่า “อย่างน้อยข้าก็เป็นเจ้าสำนักเช่นเดียวกัน เหตุใดเจ้าสำนักเซี่ยวจึงมองเหยียดหยามกันเช่นนี้ หากไม่ใช่เพราะต้องการปกป้องแผ่นดินของชาติอย่างดินแดนจงหยวน ข้าก็คงไม่เดินทางไกลนับพันลี้มาที่นี่ ตอนนี้ลูกศิษย์ในสำนักสูญสิ้นนับร้อย ตายไปถึงแปดสิบคน กลับต้องถูกเจ้าสำนักเซี่ยวเคลือบแคลงใจเช่นนี้ ฉุยอวี้มีความทุกข์ใจแต่ยากจะพูดได้จริงๆ”

เจ้าสำนักเซี่ยวเหลือบมองเขาด้วยความเย็นชา และพูดอย่างกระฟัดกระเฟียดว่า “เจ้าควรพูดความจริงจะดีที่สุด ไม่เช่นนั้นข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน”

หากไม่ใช่เพราะสงครามครั้งนี้ต้องการกำลังคน เจ้าสำนักเซี่ยวไม่มีทางให้โอกาสอาซือหลานได้แก้ตัวต่อหน้าตัวเองแบบนี้แน่นอน ตอนนี้มีศัตรูที่แข็งแกร่งอยู่ตรงหน้า หากเกิดความวุ่นวายภายใน อาจทำให้ศัตรูสามารถที่จะใช้โอกาสให้เป็นประโยชน์ได้

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็หิ้วร่างของซูถูขึ้นมา

“คงต้องเชิญเจ้าสำนักฉุยอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้กระจ่าง เพื่อไม่ให้ผู้ร่วมยุทธภพเกิดการเข้าใจผิด”

ฉุยอวี้พูดว่า “แน่นอน และต้องจัดการกับชาวตงหลิวเหล่านี้ที่เพิ่งตายไปเช่นกัน ไม่ควรปล่อยให้ลอยบนผิวน้ำเช่นนี้”

ระหว่างที่พูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงปากทางเข้าเมือง และพบกับลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งที่กำลังลาดตระเวนอยู่พอดี

“รีบไปนำร่างชาวตงหลิวที่ชายฝั่งขึ้นมาด้วย”

อาซือหลานเรียกลูกศิษย์ในสำนักเอาไว้ และมอบหมายงานให้พวกเขา

ลูกศิษย์แสดงสีหน้าตกใจในทันที

“ชาว... ชาวตงหลิวมางั้นหรือขอรับ?”

ฉุยอวี้พูดเสียงเย็นชาว่า “เพียงแค่คนตายไม่กี่สิบคน มีอะไรน่ากลัวงั้นหรือ?”

ลูกศิษย์รีบพยักหน้าทันที

“น้อมรับคำสั่งท่านเจ้าสำนัก”

เจ้าสำนักเซี่ยวได้นำร่างของซูถูมายังโถงร่วมธรรม เขาใช้กำลังภายในตีกลองใหญ่ที่อยู่หน้าโถงจนดังลั่น จากนั้นไม่นานก็มีคนกว่ายี่สิบคนมารวมตัวกันที่นี่

เมื่อเห็นซูถูตายอย่างน่าเวทนาอยู่บนพื้น ทุกคนต่างก็ตกใจ

“นี่มันเรื่องอะไรกัน พวกเจ้าถูกโจมตีงั้นหรือ?”

เฮ่ออวิ๋นทงถามด้วยความตกใจ

อาซือหลานก้าวมาด้านหน้าและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ข้าเป็นคนฆ่าผู้อาวุโสซูเอง”

ลูกศิษย์ของสำนักอวิ๋นซานควักดาบยาวออกมาในทันที และมองไปที่อาซือหลานด้วยความโกรธเกรี้ยว

อาซือหลานพูดเสียงเข้มว่า “คิดจะลงมือฆ่ากันโดยไม่ถามเหตุผลเลยหรือ?”

เฮ่ออวิ๋นทงก็มองไปที่เจ้าสำนักเซี่ยว

“เหล่าเซียว เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”